Eten in het theater? Jazeker!

Steeds vaker zoeken theatermakers naar manieren om het nét effe anders te doen, om zich in het overvolle culturele landschap waarin de concurrentie moordend is en de bezoeker verwend, te onderscheiden van de rest.

Theater als totaalbeleving, dat alle zintuigen prikkelt, ook de smaak. Zo toerde vorig seizoen de voorstelling Borgen, naar de gelijknamige Deense hitserie, langs de Nederlandse theaters. Een tien uur durend programma waarbij het publiek niet alleen van toneel, maar ook van een maaltijd kon genieten, deels opgediend in de zaal dóór de acteurs zelf. De kok plukte de kip live op het podium, de hoofdrolspeelster deelde voor aanvang komkommer uit en de etensluchten dreven de zaal in. Ter illustratie: in het Maastrichtse Theater aan het Vrijthof schoven destijds zo’n achthonderd mensen per voorstelling aan voor het diner.

Theater en eten, het is nogal een logistieke operatie. Zeker als de voorstelling niet plaatsvindt in een traditionele schouwburgzaal, maar op locatie. Dat wil zeggen, op een plek waar qua koken nul voorzieningen zijn. Toch kan het. Zo serveert het Belgische gezelschap Laika tijdens theaterfestival Cultura Nova (26 augustus tot en met 4 september in Heerlen) een maaltijd voor maximaal 160 personen bij Slot Schaesberg in Landgraaf. Speciaal voor de voorstelling ‘Piknik Horrifik’ toverden de makers een vrachtwagen om tot professionele keuken. Iets kleiner pakt Sien Vanmaele het aan. Haar ‘Spijs voor Liefde’ (ook op locatie te zien tijdens zowel Cultura Nova als op het Limburg Festival, dat op 24 augustus van start gaat) kan maximaal dertig personen aan.

Logistiek dan misschien wat lastiger, inhoudelijk kun je er alle kanten mee op. Laika bedenkt al zo’n vijftien jaar de meest verrassende dingen met eten in hun shows en de mogelijkheden blijken eindeloos, zowel qua bereidingswijze, toepaste kooktechnieken (al dan niet live in de voorstelling) als hoe eten in het decor wordt verwerkt. Een paar voorbeelden? Toeschouwers die hun hoofd in een soort muizenhol schuiven, bij wie Manneken Pis vervolgens een blauwe cocktail in hun mond plast; een chocoladehoofd (het hoofdpersonage exact nagemaakt) dat langzaam smelt door een gloeilamp, waarbij de chocoladesaus die ontstaat, wordt gebruikt voor het dessert.

Lees meer: zaterdag in L-magazine.