Tom Dumoulin: vermoeid, maar wel vlijmscherp

Het is vooralsnog niet de week van Tom Dumoulin in de Eneco Tour. In de tijdrit in Breda speelde de Limburger van Giant-Alpecin een bijrol (veertiende op twintig seconden van winnaar Rohan Dennis) en eergisteren belandde hij samen met Tony Martin zowaar in een chasse patat. De twee tijdrijders gingen in de achtervolging op twee Astana-renners in de rit naar Sint-Pieters-Leeuw, maar kregen het gat nooit dicht.

Het lange jaar begint zijn tol te eisen. „Ik kijk uit naar het einde van het seizoen. Dat heb ik eigenlijk elk jaar wel aan het eind. Op zich heb ik me wel kunnen opladen voor de Eneco Tour, maar de scherpte is er wat van af”, zegt Dumoulin. „Het is dubbel: ik ben blij als het seizoen erop zit, maar heb nog wel zin in de komende wedstrijden. Het scheelt dat er nog kansen voor me liggen op het WK tijdrijden. Het jaar afsluiten met koersen waar ik toch niets te zoeken heb, lijkt me niets.”

Na de Olympische Spelen in Rio, waar hij zilver pakte op de tijdrit, maakte de Maastrichtenaar tijd vrij om fysiek en mentaal bij te komen. „Ik stond heel erg in de belangstelling en kreeg veel aanvragen, voor een praatje hier en een interview daar. Maar ik heb heel veel afgewezen, om rust te hebben.”

Rompslomp

Die rust vond hij in zijn nieuwe woonplaats Kanne, net over de grens. „Ik woon er heel prettig. In Maastricht woonden mijn vriendin en ik in een huurhuis en het werd tijd om te kopen. In Maastricht word ik veel herkend en aangesproken, in Kanne laten de mensen me toch meer met rust. Ik kwam er onlangs achter dat er gewoon een zwembad om de hoek zit, net als het Albertkanaal, waar ik wel eens van die grote witte brug ben gesprongen.” Ook al is dat verboden. Doen niet alleen verveelde pubers dat? „Nee hoor, het was er heel druk”, zegt Dumoulin lachend. „Heel leuk om te doen.”De administratieve rompslomp van het emigreren stoort hem. „Er gaat niets digitaal in België. Voor een reisverzekering moet je naar een kantoor. Als je jouw auto apk wil laten keuren, moet je in een of andere stomme wachtrij gaan staan. Dat is echt veertig jaar terug in de tijd. Desalniettemin is het er fijn wonen.” Om toch zijn koffietjes in het centrum van Maastricht te kunnen drinken, heeft hij een Vespa aangeschaft. „Na vijf uur trainen is het net te ver om dat op de stadsfiets te doen. Bovendien vind ik het wel geinig om met zo’n ding te rijden.”

Beroerd

Dumoulin denkt na over de zaken en vormt een mening. Zo ook over het aanstaande WK wielrennen in Qatar en of dat wel in een land moet worden gehouden waar de omstandigheden voor arbeiders zeer slecht zijn. „Kijk, er gaan heel veel Indiërs naar Qatar om te werken en die hebben het er heel beroerd. Slavernij zou ik het niet willen noemen, maar dat land staat gewoon ver af van onze normen en waarden. Of het daarmee slechter is? Je vindt jouw eigen cultuur al gauw beter. Er zal ook nog eens weinig publiek zijn en het zal totaal sfeerloos worden. Al met al was het beter geweest om het WK in een ander, meer wielerminnend land te houden.”Maar ja, geld hè. „Ik zie ook wel de voordelen. Er ligt veel geld voor het oprapen voor de UCI.” Qatar betaalt de internationale wielerunie miljoenen om het WK te mogen organiseren. „Wat doet de UCI met dat geld? Dat gaat niet naar de sport, want wij moeten bijvoorbeeld bijna alles zelf betalen om de ploegentijdrit te kunnen rijden. Dat is krom. En dat ligt aan de UCI, niet aan Qatar. Ik vind de UCI misschien nog wel een grotere boevenbende dan dat hele Qatar bij elkaar.”

Ook over de attesten-kwestie, waarin de gegevens van onder meer Chris Froome en Bradley Wiggins door hackers naar buiten zijn gebracht, is Dumoulin fel. Met name over Wiggins, die voor de Tour de France van 2011 en 2012 (die hij won) met toestemming van de UCI anti-astmamedicijnen intramusculair inbracht. „Het is erg raar dat Wiggins telkens in dezelfde periode die medicatie nam. En inspuiten? Dan heb je dus heel erge astma, zoiets doen ze bij normale astmapatiënten al niet. Laat staan bij sporters die alleen maar inspanningsastma hebben. Blijkbaar werkte die spuit van Wiggins ook nog eens wekenlang. Dan moet je wat mij betreft weken uit competitie. Dat zaakje stinkt.”

Heeft Dumoulin zelf nooit een attest overwogen, omdat het blijkbaar binnen de spelregels valt? „Nee, dat is toch valsspelen? Ik heb nog nooit een attest aangevraagd. Ik heb wel eens een pufje gebruikt, maar daar had ik geen toestemming voor nodig. Dat mocht gewoon. Dit gerommel met attesten gebeurt heel vaak. Het zit nog ingebakken in de sport. En volgens mij worden die attesten bij voorbaat al goedgekeurd. Het systeem werkt voor geen meter.”

De oplossing ligt in het publiceren van de attesten van sporten, denkt de 25-jarige renner. „Dan heb je geen gedoe meer, iedereen weet wat je doet, ook al druist het in tegen het medisch beroepsgeheim. Maar blijkbaar krijg je allemaal sjoemelende renners als je het niet vrijgeeft. Als we daarmee dichter bij een schone sport komen, ben ik voor.”

Geen mentor

Kopman Dumoulin krijgt volgend seizoen bij Sunweb-Giant gezelschap van Wilco Kelderman, die overkomt van LottoNL-Jumbo. Vorige week gingen de twee samen trainen. Kelderman, die in Lanaken woont, kende mentale problemen tijdens de Tour. Kan Dumoulin, die tijdens de Spelen juist enorme mentale veerkracht toonde, als mentor optreden voor zijn leeftijdgenoot? „Ha, als hij wat wil weten, weet hij me te vinden. Hij zat gewoon in een dip waar hij niet echt uitkwam. Ik denk dat van ploeg veranderen al heel goed kan zijn voor hem. Maar ik ben geen mentor. Ik ben de kopman en vooral heel erg met mezelf bezig.”

Kan Kelderman een bedreiging worden als hij terug op topniveau komt? „Nee, als hij beter dan ik blijkt te zijn, dan moeten we een scheiding maken, zodat hij naar de ene koers gaat en ik naar de andere. En anders heb ik er ook geen problemen mee om voor iemand anders te werken. Dat betekent dat ik zelf niet goed genoeg ben. Dan wil ik niet eens dat de ploeg voor mij rijdt.”Net als vorig jaar wordt er al druk gespeculeerd over welke grote ronde Dumoulin volgend seizoen rijdt. „Ik weet het echt nog niet. En de ploeg ook niet. We willen de parcoursen afwachten. De Tour is het summum, maar als het parcours me helemaal niet ligt, dan ga ik liever naar de Giro met een parcours dat me wel goed ligt, en waar ik wellicht wel voor het podium meedoe.”

De Tour in combinatie met een andere grote ronde lijkt uitgesloten. „Als ik twee rondes rij, zijn dat de Giro en de Vuelta. De Tour met nog een grote ronde is voor mij nog niet te doen. Te zwaar. Dat is meer iets voor oudere renners. Misschien dat ik dat over drie jaar eens kan proberen.”

Reageren? robin.vanderkloor@delimburger.nl