'Dat ik de kogel verdien, maakt me geen flikker uit'

De Spannende Boeken Wéken? Je hebt een paar járen nodig om alle misdaadlectuur die Peter R. de Vries (60) tot zich nam, zelf te lezen. Rond de vijftienhonderd boeken over moord, doodslag, oplichting en bedreiging las de misdaadverslaggever naar eigen zeggen. Vrijwel alles true crime. DoodstrafMet een theelepeltje overdrijving kun je stellen dat misdaadboeken De Vries' beroepskeuze hebben bepaald. "Toen ik een jaar of 19 was, verslond ik de boeken van Caryl Chessman, een Amerikaanse gevangene die in afwachting van de doodstraf was, voor een reeks overvallen. In de gevangenis ontpopte hij zich tot een heel ander figuur dan de harde boef. Hij beschreef ook hoe hij tot zijn daden was gekomen. Hij heeft zijn executie jarenlang weten uit te stellen, maar is uiteindelijk toch terechtgesteld. Zijn boeken heb ik nog altijd thuis. "Ze hebben me destijds heel veel gedaan. De fascinatie voor misdaad, schuld en boete is erdoor aangewakkerd. Totdat ik Chessman ging lezen, had ik een tamelijk zwart-witoordeel over misdaad en misdadigers. Criminelen kende ik niet, dat waren voor mij initialen in de krant. Die lui moest je zo lang en hard mogelijk straffen. De boeken van Chessman zetten dat beeld op z'n kop. Ik leerde dat de zaken vaak veel genuanceerder liggen dan je in eerste instantie denkt. Alles weten is alles vergeven.''

Gelooft u na al die jaren nog in het goede van de mens?"Nee, eigenlijk niet. Ik geloof nooit iemand op z'n blauwe ogen. Ik heb al zo vaak meegemaakt dat criminelen met een trillende lip, vochtige ogen en twee vingers in de lucht beweerden dat ze iets niet hadden gedaan, terwijl dan drie weken later in de tuin het lijk van hun vrouw die ze daar met ingeslagen schedel hadden neergelegd werd opgegraven. "Mensen vinden mij weleens achterdochtig, argwanend. En ja, als iemand iets vertelt, denk ik altijd direct: kan dat, klopt dat? Het gebeurt wel dat iemand op een verjaardag een smakelijk verhaal opdist dat in de loop der jaren enorm is aangedikt. Als iedereen is uitgelachen zeg ik dan: 'Dat kan helemaal niet, en wel hierom.' Mijn vrouw Jacqueline zegt naderhand weleens: 'Moest je dat nou echt weer zeggen?' Maar ik kan het niet laten als iemand echt onzin verkondigt.'' Welke reacties krijgt u door uw kritiek op Wilders?"Ik hoef op televisie maar een opmerking over hem te maken en mijn mailbox stroomt weer vol. Dan ben ik een landverrader, een NSB'er, moet ik opsodemieteren, zelf lekker naar Afrika gaan, dan verdien ik de kogel, de strop, willen ze me vierendelen en kielhalen, ga zo maar door.''

U bent vaker bedreigd, ook face to face. Doen zulke mails dan nog iets met u? "Nee, dat maakt me echt geen flikker uit. Ik doe er ook geen aangifte van, ga er echt geen tijd aan besteden. Tegen Holleeder heb ik wel aangifte gedaan. Er zijn ook veel dingen die het grote publiek niet kent. Naast Holleeder zijn er nog drie of vier mensen van wie ik langdurig last heb. Daarover sta ik frequent in contact met de politie, tot op de dag van vandaag. Dat is een rode draad in mijn leven. Dus nee, dan doet zo'n mailtje niet veel met me. Iemand die het zo aankondigt zal de bedreiging niet waarmaken. Dat neemt niet weg dat het soms stuitend is. En dat ik nog weleens schrik van de verbitterde agressie die uit zo'n mailtje spreekt. Dat zijn mensen die ik niet ken, die ik nog nooit heb ontmoet. Die ik ook niet persoonlijk heb aangesproken. Maar die dan met een geladenheid reageren, dat is niet normaal. Dat je je zo kunt laten gaan tegen iemand die op tv iets zegt over Zwarte Piet, Geert Wilders, of wat dan ook.''

Lees het complete artikel in L-Magazine van zaterdag.

Al abonnee? klik hier om naar de digitale krant te gaan.

Nog geen abonnee en verder lezen?Probeer de digitale krant dan 4 weken gratis!

Probeer nu