Pinkpop danst op de tropische hiphop van Broederliefde
© De Limburger/Harry Heuts
© De Limburger/Harry Heuts
Grootste fout van Pinkpop vorig jaar: het wegstoppen van Broederliefde op Stage 4. Gevalletje onderschatting. Het hiphopcollectief was toen al goed voor busladingen aan plays op YouTube en Spotify, maar daar werd vakkundig overheen gekeken. Gevolg: iedere minderjarige op het festival spoedde zich naar het kleinste podium, dat bijkans uit zijn voegen barstte.
Dit jaar maakte Pinkpop die vergissing goed door Broederliefde nóg eens te boeken, maar dan op de Main Stage.
Liefde van twee kantenEen uitstekende keuze, zo blijkt al gauw. Het is dringen geblazen voor het hoofdpodium. De wat potsierlijke introductie voordat Broederliefde het podium betreedt - een Amerikaanse voice-over prijst de groep aan door de indrukwekkende verkoop- en streamcijfers op te dreunen - heeft het collectief dan ook helemaal niet nodig. Pinkpop loopt toch wel uit voor Emms, Jerr, Sjaf, Edson en Mella. En de menigte laat zich maar wat graag onderdompelen in de tropische hiphop van de mannen. Alle knijters komen voorbij. 'Jungle'? Check! 'Qu'est qu'il y a'? Ja, hoor! 'Ik Was Al Binnen'? U vraagt, wij draaien! De liefde komt vandaag van twee kanten, dat is al na twee noten duidelijk.
ClichésOf het concert aan de strenge eisen van de muziekpolitie voldoet? Mwah. Eerlijk is eerlijk: het is allemaal wat plat. Tekstueel blijft het van een bedenkelijk niveau ('Je t'aime fromage, le croque-monsieur'). En Broederliefde bedient zich van een hoop 'hey ho's' en 'gooi je armen in de lucht'. Bovendien komen alle interactie-clichés - de wave, van links naar rechts, een sitdown - wel langs in dit uurtje. Maar de kids vreten 't. Rijen dik, tot ver achter het geluidshuisje. Dan doe je iets goed. En dan verdien je die spot op het hoofdpodium dubbel en dwars.