Smerige blues van koning rafelrand
© De Limburger/Harry Heuts
Imago is alles. Daar weet Seasick Steve alles van. Afgetrapte jeans, smoezelig houthakkersbloesje, versleten petje. De ouwe bluesrocker doet een worp naar ultieme rafeligheid, en gooit met zijn verschijning alleen al hoge ogen.
Het instrumentarium doet de rest. De gitaren zijn gemaakt van hamblikken, wasborden en kentekenplaten, en zelfs de high hat van de drummer lijkt aangevreten. Daar is natuurlijk over nagedacht. Imago, weet u nog? Maar grappig is het zeker. Al helemaal als Koning Rafelrand zijn tweekoppige band voorstelt en uit gespeelde armoe maar drie keer de naam van de drummer roept. Eenvoud en haveloosheid: Seasick Steve cultiveert het graag.
Perfecte opener
Met succes, overigens. De festivalweide vermaakt zich prima met die markante man op het podium die in de verte doet denken aan Douwe Dabbert. Biertje in de hand, aangenaam zonnetje, smerige goede blues. Want vergis je niet: die morsige zestiger beheerst z'n instrument als geen ander. Onder die stoflaag zit een portie bluestalent waar je U tegen zegt. Tel daar die prachtige, regelmatig terugkerende glimlach van onze Steve bij op en je hebt de perfecte opener van het hoofdpodium te pakken. Lekker, man.