Directeur Gulpener: 'We beleven een van de gezondste fases'
© Ivo Meeuwissen
Jan-Paul Rutten (42) is directeur van Gulpener Bierbrouwerij, een familiebedrijf dat al sinds 1825 bestaat. De energieke Limburger was voorbestemd om chirurg te worden, maar leidt nu een bloeiende onderneming. In L-Magazine van zaterdag vertelt hij meer over die opvallende carrièreswitch, maar ook over zijn privéleven.
Gulpener heeft kwaliteit en duurzaamheid hoog in het vaandel staan. Maar er moet natuurlijk ook geld verdiend worden. Lukt dat?
GezondJan-Paul Rutten: “Dat gaat goed, momenteel beleven we financieel gezien een van de gezondste fases in ons bestaan en hebben we zestig mensen in dienst. We durven keuzes te maken die andere brouwers niet maken. Voorbeelden? We blijven zelfstandig, we gaan voor duurzaamheid, zetten ook in op speciaalbieren en we willen een regionale speler blijven. We werken met partners die in een straal van veertig kilometer rond Gulpen zitten. Veel familiebedrijven uit dezelfde branche zijn overgenomen door grotere partijen, wij dus niet. Daar ben ik trots op, dat koester ik.”
ChirurgAlice, de vrouw van Jan-Paul Rutten, is plastisch chirurg. Waarom passen ze zo goed bij elkaar? “We vinden dezelfde dingen belangrijk en kunnen samen genieten van het leven. Dat vind ik belangrijk binnen een relatie: dat je samen die geluksmomenten pakt. We wandelen graag door de heuvels of bezoeken regelmatig een leuke stad. Onze karakters zijn wél verschillend, maar we vullen elkaar goed aan. Alice kan zich zorgen maken over bepaalde zaken, ze kan over iets twijfelen. Die zorgkant heb ik minder, problemen zie ik meestal niet. Misschien stap ik makkelijker over hobbels heen.”
Vier kinderenSamen met zijn vrouw heeft Jan-Paul Rutten vier kinderen. Op de vraag wat voor vader hij is, geeft hij een helder antwoord. “Ik zit op één lijn met mijn kinderen en heb een warm gevoel bij hen. Maar ik ben duidelijk en streng: ‘nee’ is ook echt ‘nee.’ Alice en ik zijn geen zweverige ouders, misschien zijn we wel een beetje van de oude stempel. Natuurlijk mogen onze kinderen een mening hebben, maar wij maken de keuzes. Uiteraard krijgen ze de ruimte om ons te overtuigen. Een voorbeeld? Wij vinden het belangrijk dat ze sporten, de sport mogen ze zelf bepalen. Maar als wij de hockeycontributie betalen en eentje wil er na een half jaar mee stoppen, dan staan we er wél op dat het seizoen wordt afgemaakt. Op die manier leren onze kinderen om over dingen na te denken.”