'Na Tom's ‘poepincident’ dacht ik dat het voorbij was'
Laurens ten Dam wordt na de tweede rit van de Ster ZKM Toer door zijn vaste verzorger Dominiek gemasseerd. — © Bas Quaedvlieg
Laurens ten Dam hielp ‘op zijn oude dag’ Tom Dumoulin aan de Giro-zege, maar de oudinwoner van Maastricht beleeft de sport nog altijd alsof hij een junior is. "Het zwerversbestaan vind ik nog steeds prachtig.” Het grenzeloze afzien, waar hij om bekendstaat, is er na al die jaren wel een beetje vanaf. "Dat wordt niet meer van me verlangd. Ook niet door mezelf.”
Laurens ten Dam heeft er al een lange werkdag opzitten als hij even na zeven uur in de avond het Novotel in Maastricht binnen slentert. Na een etappe van 186,5 kilometer in de Ster ZLM Toer - ruim vier uur koers - en een busrit van meer dan anderhalf uur van finishplaats Hoogerheide naar Zuid-Limburg wachten hem nog een massage, avondmaal en een interview.
De 36-jarige Sunweb- renner stelt voor maar naar de hotelkamer te komen waar hij wordt gemasseerd, anders wordt het wel erg laat. En dus kloppen we even later aan op deur 410. Daar ligt de wegkapitein die zo’n belangrijk aandeel had in de Giro-triomf van Tom Dumoulin. Met slechts een kleine handdoek om zijn middel. Een gelouterde wielrenner in al z’n kwetsbaarheid. Gebruinde, ranke kuiten, spierwitte bovenbenen. Her en der littekens van valpartijen.
Ben je al een beetje hersteld van die enerverende Giro?"Dat duurde wel een tijdje. Die maandag kwam ik redelijk brak thuis omdat we op de slotavond een feestje hebben gebouwd. Dinsdag moest ik een nieuwe auto kopen in Brabant, want de Jeep was stuk. Woensdag lanceerde ik een tijdschrift en donderdag waren er filmopnames. Mijn herstel begon dus pas een paar dagen later. Nu voel ik me weer goed. Hier in de Ster ZLM Toer merk ik wat ik het beste kan: fietsen, eten, slapen en verder niets. Geen gedoe meer aan mijn hoofd. Ik ben nu volledig gericht op de Tour.”
Voor jou dus geen roze wolk meer.„Nou, als je de volgende dag brak thuis een luier staat te verwisselen val je daar snel vanaf, hoor. Mijn zoontjes Jens en Bodi (5 en 2 jaar, red.) interesseert het allemaal niks, bij wijze van spreken. Dat geeft aan hoe betrekkelijk het allemaal is en dat is ook wel fijn . Het dwingt me tot relativeren.”
Het werd vast gewaardeerd dat papa weer eens thuis was."Soms is de balans zoek, ja. Giro, Tour, trainingskampen. Na de Giro was ik twee weken thuis, maar tussen nu en het einde van de Tour slechts één dag. Na de Tour ga ik dat goed proberen te maken, want dan ben ik in principe twee maanden vrij. Als ik thuis ben en ik ga trainen, zegt Bodi: ‘Niet te lang hè, papa?’ Tijdens een grote ronde kunnen we gelukkig facetimen en skypen. Maar kinderen verliezen ook hun interesse. In de derde week van de Giro belde ik en zeiden ze: ‘Pap, we zitten net een filmpje te kijken.’ Als ik dan terug ben, moet ik me wel weer ‘invechten’. Zij hebben hun eigen gebruiken en dan kom ik er plots bij. Van mijn vrouw Thessa mogen ze elke dag hagelslag op brood. Tja, van mij niet. Dat kan dan botsen.”
Waren er eigenlijk momenten deze Giro dat je dacht: het klassement van Tom is om zeep?"Dat speelde continu door mijn hoofd. Toen ik hoorde dat Dumoulin in de rit naar Piancavallo werd gelost, dacht ik dat. En vervolgens werkten de oortjes niet meer, dus ik wist niets. Iedereen kwam tijdens de etappe aan mij vragen of hij het roze nog had, maar ik wist het ook niet. Ik zat me enorm op te vreten. Na Toms ‘poepincident’ dacht ik helemaal dat het voorbij was. Ik kon mijn ogen niet geloven toen hij alsnog in het roze op het podium stond. Of toen we achterin zaten te ouwehoeren en het uit elkaar werd gereden. Ik zat al te vloeken, wat een domme manier om de Giro te verliezen. Uiteindelijk is Tom toch vrij rustig gebleven. Dat was een les uit de Vuelta van twee jaar eerder: je moet gewoon rijden tot de meet en daar pas de balans opmaken.”
Lees het complete artikel in de krant van vandaag.
Al abonnee? klik hier om naar de digitale krant te gaan.
Nog geen abonnee en verder lezen?Probeer de digitale krant dan 4 weken gratis!
