Opinie: 'Vrouwen, stop met klagen en ga aan de slag!'

Man en paard, die noemt Statenlid Maud Hermans (CDA) niet in haar klaagzang over achtergestelde vrouwen (Opinie 21 juni). Haar verhaal kort samengevat: mannen houden vrouwen bewust weg uit de top van de politiek, omdat ze 'helemaal niet zo gecharmeerd zijn van vrouwen aan de politieke top'. Ik citeer: "Ik durf te stellen dat een aantal heren het als onwennig en misschien zelfs als onprettig ervaart dat een politica de touwtjes in handen zou krijgen". En: "Ik ben van mening dat enkele heren vinden dat politiek nog altijd een mannenbolwerk dient te zijn".

Glazen-plafond-gezeurNamen worden niet genoemd. Als man voel ik me echter aangesproken. En wil mijn ergernis ventileren over dit glazen-plafond-gezeur. Wie anno 2017 dit soort onzin verkondigt, leeft mentaal nog in de lang vervlogen jaren vijftig, de tijd van levertraan, brave huisvlijt en de-vrouw-hoortaan-het-aanrecht. Mijn stelling: elke vrouw kan in Nederland tegenwoordig alles bereiken, elke positie, op elk niveau. Dat het aandeel vrouwen aan de top achterblijft, ligt aan die vrouwen zelf. De ambitie ontbreekt.

Mag ik even verwijzen naar het boek De Mythe van het Glazen Plafond van Marike Stellinga? Deze NRC-journaliste (en tot voor kort adjunct-hoofdredacteur) veegt de vloer aan met het argument dat het vrouwen doelbewust moeilijk wordt gemaakt. "Voor de meerderheid geldt dat ze het er niet voor over hebben om keihard te werken en alles opzij te zetten", zegt Stellinga onverbloemd in een interview. En ze heeft gelijk.

MannenwereldOok het Sittardse burgerraadslid Nancy Kaufmann, die de huidige discussie met een open brief opnieuw startte, schrijft zelf: "Is de politiek een mannenwereld? En ligt dat aan die mannen? Ik denk het niet". Maud Hermans denkt dus van wel. Politiek is volgens haar 'een wereld die vanaf dag één wordt gedomineerd door de man'. Een bekend geluid, ook in andere sectoren dan de politiek. Het wordt erbij gesleept als het gaat over de algemene loopbaankansen voor vrouwen.

En met alle respect, mevrouw Hermans: die loopbaankansen, binnen en buiten de politiek, zijn onbegrensd, voor wie echt wil. "Ook ik ben een hardwerkende vrouw, draai mijn huishouden en heb om de week de zorg voor mijn kinderen", schrijft Hermans.

Pittige combinatieSchrijver dezes is eveneens een fulltime werkende man die braaf zijn eigen huisje poetst - én veertien jaar lang alleenstaand co-ouder was. Om de week dus een race tegen de klok om vanaf de werkplek op tijd bij de crêche te staan. Het was een pittige combinatie. Maar het kan wél. En ik accepteerde, zonder morren, En ik accepteerde, zonder morren, dat andere ambities in die jaren even in de ijskast moesten.

Vrouwen aan de topDus schei toch eens uit, mevrouw Hermans, over ongelijke kansen, old boys network en doelbewuste obstructie. Stroop gewoon de mouwtjes op en ga lekker aan de slag. Zeg hardop dat vrouwen de huishoudelijke taakverdeling thuis aan de keukentafel moeten regelen, dat ze er het publiek niet mee lastig moeten vallen. Hou op met klagen over mannelijke complotten. Kijk naar al die vrouwen die het wel redden naar de top: Thatcher, Merkel, May. Dichter bij huis: de ministers Hennis-Plasschaert en Ploumen. Burgemeester Penn-Te Strake (Maastricht), UM-rector Rianne Letschert, AZM-bestuursvoorzitter Van Dieijen. Het kán wel.

DeeltijdbanenEnne, kijk ook eens naar al die vrouwen in deeltijdbanen die automatische antwoordmailtjes sturen dat ze 'alleen op dinsdag, woensdagochtend en donderdagmiddag' bereikbaar zijn. Wie in deeltijd werkt maakt gewoon minder kans op een toppositie, in welk veld dan ook. Niet omdat het een vrouw is, maar omdat ze slechts deels beschikbaar is. En wie kinderen jarenlang prioriteit geeft boven dag en nacht werken, wordt waarschijnlijk geen president-directeur van Philips.

Al dan niet 'carrière willen maken' is, kortom, een vrije keuze. Het is een zwaktebod om alles maar in de schoenen te schuiven van boosaardige alfamannetjes die de vrouwtjes bewust weghouden van de apenrots.