Opinie: Meer vrouwen in de top van de politiek
© iStock
Burgerraadslid Nancy Kaufmann van de Stadspartij in Sittard hield vorige week op de voorpagina van de editie Sittard van deze krant een pleidooi voor meer vrouwelijke politieke vertegenwoordigers.
Een paar pagina’s verder werd in een uitgebreider stuk wederom het verhaal verteld over vrouwen die niet in de gelegenheid zouden zijn om, naast hun drukke baan, gezinsleven en de opvoeding van de kinderen ook nog tijd te vinden om deel te nemen aan de lokale, provinciale of landelijke politiek.
SuperwomanHet is een verhaal waar ik me gedeeltelijk in kan vinden. Ook ik ben een hardwerkende vrouw, draai mijn huishouden en heb om de week de zorg voor mijn drie kinderen. Daarnaast ben ik ook nog actief in de provinciale politiek. Daarmee ben ik een uitzondering als ik het krantenartikel mag geloven. Maakt deze politieke betrokkenheid van mij een superwoman? Iemand met een bepaald gen waarover maar weinig vrouwen zouden beschikken? Nee, natuurlijk niet.
Gedomineerd door de manNaast de terechte opmerkingen die mijn vrouwelijke collega’s in het recent geplaatste stuk verwoorden, mis ik de opmerking over de positie van de man in de politiek. Ik ben namelijk van mening dat een kleine groep mannen helemaal niet zo gecharmeerd is van vrouwen aan de politieke top. Een stelling die sommigen vast controversieel zullen vinden. Laten we maar meteen eerlijk zijn: het politieke speelveld is een verhaal apart. Een omgeving waar regelmatig harde noten moeten worden gekraakt en waar stevig wordt onderhandeld. Een wereld die vanaf dag één wordt gedomineerd door de man.
Mannetje staanJa, het is inderdaad waar dat vrouwen zich meer zijn gaan roeren en af en toe weet een vrouw door te dringen tot de top. Zoals gedeputeerde Marleen van Rijnsbergen (Sociaal Domein, SP), wethouder Astrid Verblakt (Sociale Zaken, CDA) uit Sittard-Geleen of onze CDA-fractievoorzitter Mariska Werry. Maar neemt u van mij aan dat je daar als vrouw toch echt je mannetje voor moet staan. Ik durf te stellen dat een aantal heren het als onwennig en misschien zelfs als onprettig ervaart dat een politica de touwtjes in handen zou krijgen.
Uiteraard zal dit krijgen. Uiteraard zal dit nooit zo gezegd worden. In een tijd waar gelijkheid hoog in het vaandel staat, kun je met dit gegeven natuurlijk niet aankomen.
Ultieme topEn ja, er zijn steeds meer vrouwen die als wethouder, gedeputeerde of zelfs als minister aan de slag gaan. Maar waarom lukt het dan toch nog zo weinig vrouwen om door te breken naar die ultieme top binnen de politiek? Waarom lijkt het bijna onmogelijk om als vrouw zware portefeuilles te scoren, zoals financiën of economie? Een argument als zorgen voor het gezin of het huishouden doen, gaat in deze tijd in mijn ogen niet meer op, net zo min als gebrek aan kennis, opleiding of ervaring.
GunfactorNee, er moet een andere reden zijn waarom het moeilijk blijft om als vrouw eenzelfde positie te verwerven. Mijn inziens heeft dit regelmatig te maken met de zogenaamde gunfactor: het bereid zijn macht en controle af te staan aan een ander; in dit geval aan een vrouw. Ik ben van mening dat enkele heren vinden dat politiek nog altijd een mannenbolwerk dient te zijn. Dat de man het laatste woord behoort te hebben op moeilijke terreinen, zoals bijvoorbeeld economie of infrastructuur.
Zolang een aantal heren bestuurders niet bereid is over die visie heen te stappen en gaat inzien dat een geschikte vrouw een aanvulling kan zijn binnen een lokaal, provinciaal en/ of landelijk bestuur, lijkt het mij onbegonnen werk om de verhouding manvrouw binnen de politiek enigszins recht te trekken.
Maud Hermans is lid van Provinciale Staten voor het CDAReageren? opinieredactie@delimburger.nl