Dit artikel is exclusief voor jou als abonnee van De Limburger te lezen
COLUMN - De eigenzinnige burgemeester, het is een uitstervend ras. Hier in Nederland is hij vooral degelijk. Anno 2017 is hij een procesgerichte beroepsvergaderaar die bloemetjes uitreikt aan supervrijwilligers. Hij is de immer redelijke voorzitter van raadsbijeenkomsten die erop toeziet dat alles volgens ’t protocol gebeurt. Hij is smetteloos, kreukloos en vlekkeloos. En daardoor gezichtsloos.
Daar kan de brave borst overigens zelf weinig aan doen. Hij voldoet slechts aan de opgestelde profielschets die er in elke gemeente hetzelfde uitziet.
Uitzonderingen
Het gevolg is dat burgemeesterland vooral gekleurd is door driedelig grijs. Er zijn uitzonderingen. Wie kent ...