Carnavalsliefdes: Hoe Cupido werd geholpen door een meter sneeuw in Lierop

Wat als het jaar 1969 een zachte winter had gekend? Grote kans dat Ria Verhoeven-Van Schalen dan nooit haar man Marinus was tegengekomen.

Volgens de 79-jarige Ria lag er tijdens de carnavalsdagen van 1969 ‘een meter sneeuw’. Optochten werden uitgesteld en voor Ria betekende het winterweer dat zij haar plannen voor carnaval moest bijstellen. Normaal gesproken zou zij naar dansavonden in Venray of Deurne gaan, maar noodgedwongen moest carnaval in haar toenmalige woonplaats Lierop worden gevierd. Geluk bij een ongeluk: ze leerde er haar man Marinus kennen. “Dat was sowieso een toevalstreffer, want Marinus ging vrijwel nooit op stap. Liever ging hij met vrienden kaarten in het café of zat hij bij de handboog- of zangvereniging. Samen met een stel vriendinnen maakten we een kroegentocht door Lierop en daar troffen we Marinus en zijn vriendengroep. Iedereen kent iedereen in zo’n klein dorp, ik wist eigenlijk al veel van ‘m, maar toch sloeg de vonk tijdens die carnavalsdagen over”, aldus Ria. “Wat me aan hem aantrok? Het was een knappe man, met donkere krullen en gezegend met typisch Brabantse humor.” Toch duurde het nog even voordat Cupido’s pijlen daadwerkelijk doel troffen. “Ik werkte destijds op het postkantoor. Kort na carnaval kreeg ik een telefoontje. Marinus aan de lijn. Wat ik ervan vond om verder met hem te gaan, en niet voor een paar weken, maar als vaste verkering. Daar had ik wel oren naar. Bovendien waren we allebei destijds rond de dertig jaar, dus we hadden geen tijd meer te verliezen”, vertelt Ria lachend. Anderhalf jaar later stapte het stel in het huwelijksbootje en verhuisde naar Weert, waar Marinus bij metaalbedrijf Duracarb werkte. Korte tijd later volgden in drie jaar tijd drie kinderen, die inmiddels 45, 44 en 43 jaar oud zijn. “Het moest gezien onze leeftijd een beetje rap gaan”, volgens Ria.

Lees hier meer bijzondere verhalen over carnavalsliefdes

Leed

Het echtpaar stortte zich in het Weerter vastelaovundj-gedruis. Café de Tramhalt, De Rogstaeker en buurthuis Moesel werden vaste pleisterplaatsen. “Lachen, gieren, brullen, lol maken. Zelf pakjes maken en op stap. Ik dacht toen nog dat carnaval niet door zou gaan als ik er niet bij was. En als ik een keer zonder Marinus op stap ging, dan belden buurtgenoten naar mijn man dat hij zich geen zorgen hoefde te maken en zorgden zij er voor dat ik weer ‘veilig’ thuis kwam.” In 2001 overleed Marinus en kwam Ria er alleen voor te staan. Ze vond een nieuwe partner, met wie zij twaalf jaar een relatie had, tot ook haar nieuwe liefde vorig jaar overleed. Ondanks het leed dat haar overkwam, is Ria niet het type dat bij de pakken gaat neerzitten. “Ach, mensen van mijn leeftijd dragen allemaal een rugzakje met zich mee. Ik ben een tijdje niet op stap geweest met carnaval. Maar met thuis blijven zitten kniezen schiet je ook niks op. Uiteindelijk sleepten vrienden en kennissen me weer mee. Bovendien hou ik teveel van dansen om verder als huismus door het leven te gaan.” Hoe zij dit jaar carnaval viert? “Als het mooi weer is ga ik op zondag zeker naar de optocht in Weert kijken. Op maandag fungeer ik als oppas voor m’n kleinkinderen. Carnavalsdinsdag is er in Baexem een dansmiddag voor ouderen, verkleed uiteraard. Daar hoop ik van de partij te zijn. Wat carnaval voor mij betekent? Met iedereen kletsen, een potje bier drinken, gezelligheid. En het spreekt voor zich dat met carnaval de herinneringen aan mijn overleden man en onze eerste ontmoeting steevast terugkeren.”