Patty van De Vief Heringe: Serveerster van ‘geluksmomentjes’

Dik dertig jaar werkt Patty Kösters (52) al in de horeca. Als jong serveerster en keukenhulp begon ze op 19 jarige leeftijd, nu ze 52 is wordt ze de ‘de moeder’ van De Vief Heringe in Sittard genoemd, vertelt ze met de haar kenmerkende brede glimlach.

Drankjes serveren, gerechten toelichten, beginnende collega’s begeleiden, ‘sparren’ met haar baas Arthur Rooden en vooral gasten het gevoel geven dat ze welkom zijn, het bezorgt haar nog altijd veel voldoening. Hoewel ze wel voelt dat het vak er met de jaren niet makkelijker en lichter op is geworden.

Lees ook: Limburgs beste serveerster vind je op terras De Vief Heringe in Sittard

„Gelukkig heb ik vroeger veel gesport en drink ik niet. Het is lastig om nieuwe jonge collega’s te krijgen, ze trekken er niet meer zo aan om in de horeca te werken. Jammer het is zo’n mooi vak. Je ontmoet veel verschillende mensen, het werk is afwisselend en de verdiensten zijn ook stukken beter geregeld dan vroeger.”

Zelf rolde ze bij toeval in de horeca. „Ik wilde Engels en Frans gaan studeren in Brussel, maar omdat daar geen plaats was besloot ik eerst een jaar als au pair naar Amerika te gaan. Achttien was ik toen ik naar New York vertrok”, zegt ze glimlachend.

Lees ook: Bosbrasserie In de Sluis heeft het ‘Beste Terras van Limburg’

Toen ze terug keerde uit Amerika was het te laat om zich nog in te kunnen schrijven voor ‘Brussel’. „Ik heb toen tijdelijk een baantje in de horeca aangenomen.” Het serveren en vooral de gesprekken met de gasten bevielen haar zo goed dat ze na haar opleiding personeelswerk aan de Sociale Academie koos voor een baan in de Stationsrestauratie van Sittard. „Geweldige tijd in een prachtige omgeving.”

Later verkaste ze naar café de Schtad Zitterd, waar ze samenwerkte met Arthur Rooden, haar huidige baas bij het druk beklante café-restaurant De Vief Heringe in Sittard. De geboorte en opvoeding van twee zonen zorgden voor een tijdelijk afscheid van dienblad en terras. „Mijn gezin gaat voor alles. Nog altijd.” Maar zonder de horeca kan ze niet, geeft ze aan.

„Het mooie van dit vak is dat je de gasten vaak een beetje geluk kunt geven door te luisteren en hen het gevoel te geven dat ze welkom zijn. Geen mooier compliment als gasten zeggen dat ze zich zo thuis voelen bij ons”