‘Sweikhuizen is in zijn geheel uniek en bijzonder’

Het meest noordelijk gelegen hoogste bergdorpje van Nederland is ook de plaats waar Zuid-Limburg begint. Jacq: “Vanuit het woonkamerraam of de achtertuin kijken naar Stammenderveld, de Danikerberg en aan de zuidkant de Pepelsberg, het Kempke en bos. Als kers op de taart uitzicht of grenzend aan vele glooiende weilanden en akkers met op de meeste plaatsen her-aangeplante ‘Sjweikeser Rengelaote bomen’. In het voorjaar zorgt dit voor een witte krans van bloesem om ons kleine en pittoreske bergdorpje.” Toen in 1941 de Bisschop van Roermond, kapelaan Emile Thissen tot pastoor van Sweikhuizen benoemde vertelde hij erbij: ‘Miel, doe krigs ut sjoanste plaetske van mien bisdom’. “De nieuwe pastoor, de jongste in het bisdom kreeg daarbij de opdracht om binnen twee jaar een kerk te bouwen. Dit betekende dat de uit 1739 stammende ‘capelle’ verbouwd en uitgebreid moest worden. Omdat het niet vlotte met het verkrijgen van de benodigde bouwgrond werd overwogen om deze af te breken en hogerop in het dorp een nieuwe kerk te bouwen. Dit is gelukkig niet gebeurd en in 1953 werd gestart met werkzaamheden en in 1954 werd de kerk ingezegend. Ik moet er niet aan denken dat dit karakteristieke en beeldbepalende kerkje vervangen was door een ‘modern’ kerkgebouw.”

Uit zijn jeugdjaren herinnert Dohmen zich dat de vele fruitboomgaarden in de zomer zorgde voor ‘gratis’ fruit, althans dat was de gedachte. Menigmaal moest gevlucht worden voor de boer met riek. “Voormalig openluchttheater De Beandje tegenwoordig De Laak en de vele bossen rondom ons dorp waren geliefde speelplekken.”

Naast de kerk staat op een door inwoners aangelegd pleintje een bronzen beeldje van de wellicht beroemdste inwoner van Sweikhuizen, pastoor Emile Thissen (met wereldkampioen wielrennen Danny Nelissen als goede tweede). “Pasteurke Thissen was niet alleen bouwheer van de kerk, maar heeft zich daarna ook ingezet voor de uitbreiding van het dorp, wat aanvankelijk alleen bestond uit twee straten. In de jaren zeventig kreeg deze uitbreiding gestalte. Tevens het begin van de gloriejaren van Sweikhuizen. Het verenigingsleven bloeide als nooit tevoren: Met de Sweykhuizer Boys voorop.”