Als mevrouw Stippel door Roermond loopt kijken veel mensen om
Virginie Michiels over haar Sandy: ‘Ze is net zo eigenwijs en koppig als ik zelf ben.’ — © Laurens Eggen
Huisdieren horen tegenwoordig helemaal bij het gezin en dat mag iedereen weten ook. In de rubriek ‘Dierbaar’ stellen Limburgers hun extra gezinslid aan je voor. Deze week: Virginie Michiels (63) uit Roermond met haar dalmatiër Sandy.
Wanneer mevrouw Stippel door Roermond loopt kijken veel mensen om naar Sandy (9), die naast haar kwispelt. Al meer dan veertig jaar heeft Virginie Michiels - zo heet ze eigenlijk, maar veel mensen weten alleen haar bijnaam - altijd een dalmatiër gehad. Niet op een Cruella De Vil-achtige manier, integendeel.
„Sandy is een lot uit de loterij. Ze luistert perfect, is altijd dolblij om me te zien en kan glimlachen. Geweldig toch?” Mevrouw Stippel kiest steeds weer voor dit hondenras. „Ze zijn net zo eigenwijs en koppig als ik zelf ben.”
Wel moet je altijd alert zijn bij een dalmatiër. „Als je buiten met hen loopt en ze zien een kat, kunnen ze zo weg schieten. Na al die jaren ben ik het zo gewend dat ik zo’n kat eerder zie dan de hond.”
Elke dag wandelt Virginie een uur met Sandy, zodat zij lekker rond kan rennen. „Als je dat niet doet met een Dalmatiër, zijn ze onhoudbaar. Die energie moet eruit.” Het allerfijnste moment is ’s ochtends.
Manlief is als eerste op, geeft de hond wat brokjes en dan loopt Sandy naar Virginie, die zich nog even omdraait. Tevreden rolt de hond zich naast haar op en knuffelt met haar baasje. „Een betere ontstresser is er niet.”