Volvo XC40 T5 Twin Engine: Zweedse stekker
Dankzij een CO2-uitstoot van 45 gram per kilometer krijgt de eigenaar korting op de wegenbelasting. — © Martijn Bravenboer
De Volvo XC40 T5 Twin Engine heeft veel kracht, een lage CO2-uitstoot en daardoor een relatief gunstige prijs. De stekkerhybride levert namelijk 262 pk voor 46.995 euro.
Het voordeel van een plug-in hybride is te zien in de prijslijst van de Volvo XC40. Daar staat een T4 benzine met 190 pk voor 46.975 euro, terwijl de T5 Twin Engine met een systeemvermogen van 262 pk 46.995 euro kost. Het gevolg van de véél lagere CO2-uitstoot, want daarop wordt de BPM gebaseerd. De nettoprijs van de plug-in hybride is bijvoorbeeld veel hoger, maar inclusief belastingen kost hij dus nagenoeg hetzelfde.
De XC40 T5 Twin Engine heeft een gecombineerd vermogen van 262 pk en 425 Nm. Door een 1,5-liter driecilinder turbobenzinemotor met 180 pk en 265 Nm plus een elektromotor met 83 pk en 160 Nm. Via een zevenbak met dubbele koppeling worden de voorwielen aangedreven. Op alleen de elektromotor haalt hij volgens de fabrikant een topsnelheid van 125 km/h en is het rijbereik 38 kilometer op de 9,7 kWh grote batterij.
Overigens reden we een pre-productiemodel dat op details afweek van de versie die inmiddels in de showroom staat. Op winterbanden wisten we tijdens een winderige en koude herfstdag 33 kilometer puur elektrisch te halen. Daarna begon de driecilinder elke 14,5 kilometer een liter benzine op te eisen. Het verbruik is dan ook sterk afhankelijk van de lengte van de rit en de staat van de accu. De uiteindelijke productieversie krijgt een 1 kWh groter accupakket (10,7 kWh), waarmee een actieradius van 47 kilometer gehaald moet worden. Opladen duurt thuis tussen de drie en negen uur.
Klasse
De XC40 T5 Twin Engine heeft verder een fijne aandrijflijn, maar onder vollast laten beide motoren zich wel goed horen. De transmissie functioneert tijdens rustig gebruik keurig, maar wisselt onder stevig accelereren minder overtuigend. Hij schakelt schokkerig en de benzinemotor houdt even in na het overschakelen van 2 naar 3. Het rempedaal is bovendien lastig te doseren. Het geeft soms veel tegendruk en zakt zonder harder te trappen dieper weg.
Maar we moeten we hier een slag om de arm houden, omdat de gereden auto zoals gezegd geen definitieve productieversie is. De manier waarop hij drempels op- en afrijdt grenst juist aan grote klasse. De koets beweegt bijna niet en het lijkt alsof hij zijn wielen intrekt. Op korte oneffenheden zijn de veerstijfheid en de grote wielen wel voelbaar.
De besturing is zeer licht op lage snelheid om te kunnen manoeuvreren en wordt iets gewichtiger bij een steviger rijtempo. Hij staat bij hogere bochtsnelheden wel wat wiebelig op zijn onderstel, maar de balans blijft door de elektronica onverstoorbaar goed. Een gewone XC40 weet wat dat betreft meer stuurplezier te bieden dan deze grofweg 200 kg zwaardere T5 Twin Engine-versie.
Volvo XC40 T5 Twin Engine