Rubriek Stamtäöfelke: ‘ne Halleve kilo tirannisiertj Tungelder
‘Geistelikheid oppe luip vör ’n damesbóks’. — © Jack Moonen
Na uitgave van het boek ‘Stamtafel Weert’ zijn er spontaan stamtafels in verschillende etablissementen ontstaan waaruit de verhalen ontspruiten, die al dan niet opgeblazen en gekleurd in de Stamtäöfelkes beschreven worden, maar altijd een basis van waarheid hebben. Deze verhalen worden opgetekend door Frits Weerts en verschijnen wekelijks in weekkrant VIA-Weert onder de naam Stamtäöfelke. Dit is aflevering 117.
Ich kom d’r neet umhaer. Vanallerlejse kânte krieg ich pikânte verhaole te huuëre oeëver ‘ne zieëkere pestoeër Pont, dae Tungelder jaorelang getirannisieërdj schientj te hebbe. ’n Hieël betrouwbaar verhaol és det van pater Jan van Vegchel C.S.Sp. (paters vanne Heilige Geest oet Wieërt). Dae waas doeër pestoeër Pont ingeheurdj inne paostiêd um beecht te huuëre in de Tungelder kêrk. Van 5 oor smiddes wis saoves 10. Pont dieëj ouch mej, mer dae góng tössedoeër ’n tas koffie drînke mét ‘ne boeëterham. De pater móst gewoeën doeërgaon zoonger oongerbraeking. D’r trippeldje op e gegaeve memênt e maegtje binne op hoeëg hekskes. Tik, tik, tik….nao de pater tow. Mer Pont kindje det maegtje en zagt tieëge de pater zoeë det ’t wécht ’t ouch kost huuëre: “Pas op det és ’n lichtekooi. Det vrietj mét ‘ne marinier”. Ochêrm, ’t wécht krieëg ‘ne roeëje bölles. Mer de pater stéldje ‘m gerösj. Later oppen aovendj toentj bekans 10 oor woor en neme mieër inne kêrk, woeëj Jan trök nao ’t kloeëster, mer det mocht neet van Pont. Dae wist detter nog eme zoeëj kaome. En jaowaal um 5 vuuër 10 keumtj Tjeu vanne Meister (Moors) aanzétte en schuuftj beej de pater nao binne. Mer vuuërdette daotow de kâns krieëg, zag de pestoeër tieëgen ‘m: “Dao hejje dae dikke Moors. Woeëntj mét z’n koont tieëge de kêrk aan en dînktj, det de pestoeër wul zal wachte”. Mer Moors lachdje want dae haaj d’r d’n aard aan um de pestoeër te koejenieëre. Daorum waas hae ouch d’n énnigste int dörp dae oeëpelik op de socialiste stumdje beej de verkezinge. En toen reep Pont soondes vanne kansel: “Ik ken hem, die rooje. De duivel zal hem halen”.
De pater krieëg nao aafluîp van ‘t beechthuuëre alike 5 göldjekes vanne pestoeër. En wi-jte protestieërdje krieëg hae d’r nog eîne beej métte wuuërd: “Hier, koop daar maar een lolly voor! “
De mins van An van Hoôke Zjeng (Verdonschot) hieët altiêd op Tuurke gewoeendj. Zien vader was kapper beej Niëns inne stad en zien moôder loog lieëlik oeëverhoup mét pestoeër Pont. Noow haaj dae pestoeër ’s aan de kapper gevraogdj offe neet aan hoês gekniptj kost waere. “Det mójje aan mien vraw vraoge”, zag dae. Dus góng Pont op Tuurke aan en di-j moôder zoog ‘m aankaome en waas al gelaaje wi-jte aanklopdje. “Kan uw man mij aan huis komen knippen?” vroog de pestoer. “Um de nóndedju noeëts neet”, zag zeuj. “Dan hebt u wel de broek aan”, meindje Pont. “Jao di-j heb ich aan en doon ze dalik ounog uut!“ kaakdje ze, en de pestoeër peeszje d’r tössenoet mét wapperendje toeëg .Ze hèbbenem op Tuurke noeëts mieër gezeen! “Daen halve kilo”, zag An.