Wendy uit Sittard woont in Lissabon, maar komt terug: ‘Ik mis de Limburgse humor’

In 2016 ontmoet Wendy haar huidige vriend Ivo. Hij is Kaapverdisch en woont in Lissabon. Als zelfstandig kunstenaar, grafisch designer én freelance vormgever voor De Limburger is het voor Wendy Beugels geen probleem om heen en weer te pendelen tussen Limburg en de Portugese hoofdstad. Totdat het werk bij één van haar grootste opdrachtgevers eindigt en ze een keuze moet maken…

Even terug in de tijd. Nog voor Wendy besluit om definitief naar Portugal te vertrekken, reist ze eerst jaren heen en weer. „Bij gebrek aan een studio leerde ik mezelf om digitale portretten te maken op mijn tekentablet. Kreeg ik een opdracht binnen via mijn website, dan schilderde ik terwijl ik op mijn vlucht wachtte. Klanten printten vervolgens zelf het eindresultaat op canvas.

Dat ging prima, totdat mijn freelancebaan bij de krant, één van mijn grootste opdrachtgevers, stopte. Hierdoor werd het een hele opgave om mijn huis te behouden. Ik kwam voor de keuze te staan: óf een job erbij zoeken voor meer zekerheid óf mijn vrijheid behouden en naar mijn vriend in Portugal verhuizen. De keuze was snel gemaakt. Ik verkocht mijn huis en bijna al mijn bezittingen en vertrok met een paar koffers naar Lissabon. Het was eng, maar voelde tegelijkertijd heel bevrijdend.”

Hondenpootjes

Eenmaal in Portugal werkt Wendy als zelfstandige vanuit het huis waar ze met Ivo is gaan samenwonen. Toch wil ze ook haar eigen sociale leventje opbouwen. „Daarom ging ik veel naar creatieve events en sprak ik af met expats. Zo ontmoette ik veel interessante mensen en sloot ik nieuwe vriendschappen. Ook met een aantal Nederlanders, waardoor ik me al snel thuis ben gaan voelen.”

In haar vrije tijd wandelt Wendy graag op de vele strandjes in Lissabon. „Zo kwam ik op het idee om van aangespoelde stukjes zeeglas en keramiek decoraties te maken, zoals hartjes en hondenpootjes. Die verkoop ik nu met succes aan toeristen. Zo krijg ik overal waar ik hier kom inspiratie. Van de vele straatartiesten, de prachtige Portugese architectuur, de parken… Zelfs van de kleurige, wapperende was op de balkonnetjes.”

In Lissabon zijn veel afvalsculpturen te vinden op straat, gemaakt door kunstenaars en anderen die zich bewust zijn van de consumptiemaatschappij. „Dat heeft ook mij aan het denken gezet. Ik besef dat ik niet zoveel luxe nodig heb en ben veel minder materialistisch ingesteld. Ik pakte in Limburg altijd de auto, nu loop ik of reis ik met het openbaar vervoer. Een klein huis is beter dan een groot huis en ik ga liever naar een leuk tweedehandskledingwinkeltje dan dat ik dure kleding koop. Daar- naast kan ik veel meer genieten van een lokaal eettentje dan van een chic restaurant.”

Terug naar Limburg

Toch wil Wendy weer terug naar Limburg verhuizen. „Ondanks alle mooie ervaringen vind ik de bureaucratie hier vreselijk. Je moet bij de gemeente uren wachten en dan is het maar te hopen dat de juiste persoon achter de balie zit om jou te helpen. Ook is er weinig sociale zekerheid: daklozen, ouderen en gehandicapten bedelen op straat. De lonen zijn extreem laag vergeleken met de hoge huurprijzen.

Daarnaast mis ik de mensen thuis en vooral de Limburgse humor. Ik heb veel geleerd van mijn verblijf in Portugal, ben uit mijn comfortzone gestapt en heb nieuwe mogelijkheden ontdekt. Toch voel ik dat het tijd is om weer terug te keren naar mijn oude vertrouwde Limburg, maar dan wél samen met mijn vriend.”