Jinne Prul 47: Tsiedönksje

In ’t hoes va ’t Biela en d’r Kep is duchtieg ópjeruumd. De dennenolde en de engelsjer hant plaatsj jemaad vuur confetti en klone. Noa de kris-rouw kunt d’r kliembiem va vasteloavend. Bezóngesj in de droekerij is ’t e kómme en joa. Nit alling vuur ‘t ‘Noabersjaf’-blad, mar noen óch vuur de vasteloavendstsiedónk. Joa, uur leëst ’t jód. D’r Joeëzef en d’r Kep zunt als jrundere van ‘t ‘Noabersjaf’-tsiedönksje mit d’r preziedent van d’r vasteloavendsverain uvvereekómme dat de vasteloavendstsiedónk in de droekerij van d’r Joeëzef jedroekd weëd. Winniegstens óp proof! Die tswai hant lang jetswiefeld, evver ze hant doch tsouwjezaad dat ’t liefblad va zieng hoeëgheet d’r Prins durch hön jedroekd jeet weëde. Evver ’t rónkbringe van die tsiedónk mós d’r vasteloavendsverain zelver verzörje. Dat wuer jee probleem, zaat d’r preziedent. De mitjelieder van d’r Road va Elf zalle alle brivvebusse in hönne trengel de vasteloavendstsiedónk perzeunlieg losse i-sjlikke. D’r Kep en ’t Biela hant ’t druk jenóg mit de orjaniesatsiejoeën van hönne eje vasteloavendsoavend.

“Biela, ‘t hant ziech nog noeëts zoeëvöal jroepe aajemeld wie dis joar. Zoejaar de ‘Hanekrieënere’ wille mitdoeë.”

“Leve Kep, dat zal wal e kabaal weëde, wen die allemoal junt krieëne.”

“Ao wat!, wat dinks te da va d’r sjiedsrichterverain de Kalktsöppere?”

“Nè, da jef miech mar lever d’r akkordeonverain ‘d’r buul jekwetsjd’. Die maache wirklieg sjun sjtiemoengsmoeziek. En zoeë tse hure neëme ze dis joar nog e dansmariesje mit. Dat is nog uvverblève van de bekankde tieëpoppe oes ’t wild dörp”. Sjun is ’t tse wisse dat dis joar alle kluubjer oes ózze trengel mitdunt. Óch famillieëns hant ziech bijenee jedoa um inne klinge nommer uvver de buun tse krieje.”

“Kep, wen iech dat zoeë huur en leës, dunt an deë jemuutlieje karnavalsoavend mieë lu in d’r projram mit, wie vier plaatsj in d’r zaal hant.”

“Dat is jet uvverdrève Biela. Doe móts evver dinke dat ’t inne sjpas-oavend mós weëde van en vuur jidderinne oes ós vieëdel. ’t Blieve taatzechlieg nog mar winnieg plaatsje uvver vuur de lu die um de ing of anger reë nit mit kanne doeë. Bij vuurbild wail ze las hant van de jelenker of flaich va bune-fieëber.” Mar mit al die lu die óp d’r projram stunt um óp de buun hönne sjpas- of moezieknommer tse maache, hant vier de zitsplaatsje in d’r zaal zoeëjet bezatsd. Vier als orjaniezatsiejoeën Biela, kanne ós evver nit ophaode an sjpetsiejel wunsje va vasteloavendsveraine die ziech vöal tse lang óp de buun wille prezentere. Zoeëwie ’t vurriegs joar passeret mit de posbule. Die hant ós doe d’r janse projram durchee jesjokkeld mit al die sjoenkellidsjer.”

“Joa Kep, doe has reët. Dat koam óch wail ózze posbuul, deë óch in ’t Poskoer zingt, Prins van de Posbule woar.”

“Biela, losse vier ’t doa mar nit mieë uvver han. Iech han deë patent-joker duudlieg jemaad dat ziene kloeb dis joar huegstens tswantsieg mienute buuntsiet kriet. Óch wat d’r jroeëse stads-vasteloavendsverain aajeet, mósse vier duudlieje aafsjpröach maache. Die lu kanne kómme, evver alling vuur zoewied plaatsj uvver is. En dat betseechent dat ze óp tsiet itritskeëtsjer mósse jelde. Vuur offietsiejel bezukke mit oesrikke va ordes en zoeë wieër, hant vier jing tsiet en dat past óch nit bij ózze sjpas-oavend. ’t Mós inne ónjekompletseerd jemuutlieje oavend weëde, woa de jeweun lu ziech lekker lokker kanne ammezere.” ’t Weëd óp de roet jetiekd. “Doa zals te ‘m han.” “Nè wa Biela”, zeët d’r Kep en maat ziech oes d’r sjtub noa boave.

“Deë posbuul kan iech noe nit verdrage”, is nog tse hure. ’t Biela maat de vuurduur óp en …jodsedank, ’t is d’r Joeëzef. “Kom eri Joeëzef, vier date al dat ’t d’r brivvedreëjer woar.” D’r Kep hauw boave jód jeloesterd en koam al jrielaachend eraaf. “Sjun dats te hei bis, Joeëzef, da kanne vier ’t uvver ós tsiedónk han.”

“Doavuur kom iech jraad. Iech wil nèmlieg dieng vrauw e intervjoew aafneëme uvver une vasteloavendsoavend.” Nuus vuur ónjóds Kep, mar doe kuns al döks jenóg an ’t woad in ós ‘Noabersjaf’-blad. En iech han óch nog inne vuursjlaag wat d’r naam van ós tsiedönksje betruft.”

“Wiezoeë Joeëzef?, ‘Noabersjaf’ huet ziech doch jód aa!”

“Dat is zicher woar, evver wail vier jans besjaide pretendere e kling tsiedönksje oes tse jeëve, is d’r naam ‘ós Noabersjefje’ flaich besser aabraad”. D’r Kep en ’t Biela kieke d’r Joeëzef al sjtaunend aa en roffe tsejeliech. “Doe huits d’r naal óp d’r kop, Joeëzef!”

’t Biela vräut ziech en zeët: “Joeëzef, vroag miech mar alles wats te wisse wils uvver ózze sjpas-oavend. Iech ving ’t ing jroeëse ier um als ieëtsjte in ‘ós Noabersjefje’ tse kómme sjtoa. En dat is besjtimd jinne prul!”

De nieëkste kier jeet ’t wieër.