Vermiste avonturier na drie weken gevonden in ijskoud Alaska: ‘Mijn hond overleefde het helaas niet’

De ervaren avonturier uit Utah (VS) raakte in de problemen toen zijn hut afbrandde en moest zich bij een buitentemperatuur van soms min 40 graden Celsius in leven zien te houden. Steele at, ondanks zijn fruitallergie, drie weken lang vooral ananas uit blik: het enige voedsel dat hij uit de vuurzee kon redden.

Helikopter

Volgens de Alaska State Troopers (ATS), de reddingsdienst die Steele uiteindelijk vond, werd de ietwat mager geworden Amerikaan uiteindelijk gevonden aan de rand van een meer waar hij in de sneeuw ‘SOS’ had geschreven. Daar kon hij met een helikopter worden opgepikt. Beelden van de reddingsactie laten zien dat de dood gewaande man naar zijn redders aan het zwaaien is. De ATS deelde de dramatische video op Facebook waar de dienst wordt bedolven onder de positieve reacties. ‘Helden’, schrijft menigeen.

Familieleden van Steele sloegen recent groot alarm omdat ze al tijden niks van hem hadden gehoord, terwijl hij maar een paar dagen met zijn hond zou gaan wandelen in het ijskoude gebied. Hij nam zijn telefoon niet meer op, vermoedelijk omdat er geen bereik was in de afgelegen wildernis van Alaska. Omdat voor het ergste werd gevreesd, besloten de Alaska State Troopers het uitgestrekte gebied uit te kammen. In eerste instantie zonder resultaat. Bij toeval werd de kleumende Amerikaan eergisteren toch nog gespot.

Labrador Phil

Na zijn redding vertelde Steele over het drama wat hem was overkomen. Tijdens het stoken van vuur, was zijn houten onderkomen (een hutje) in een ontoegankelijk gebied per ongeluk in brand gevolgen. ,,Terwijl de boel hevig in de fik stond, heb ik geprobeerd van het bed wat spullen te pakken zoals eten, kleding en een slaapzak. Mijn zes jaar oude hond Phil, doodsbang voor vuur, zat nog in de hut terwijl ik in blinde paniek de boel bij elkaar raapte. Helaas zat Phil net op de verkeerde plek en kwam hij om het leven”, aldus Steele die de viervoeter vreselijk mist. ,,Ik kon niets meer voor hem doen. Het was voor mij te gevaarlijk mijn beste vriend te pakken.”

De man besloot, met de weinige bezittingen die hij nog had, te overleven en op goed geluk naar de bewoonde wereld te lopen. Dat laatste lukte amper door de erbarmelijk slechte weersomstandigheden. ,,Een afstand lopen van een kwart kilometer, duurde minstens een dag”, vertelde hij aan de autoriteiten in Alaska. Hij sliep in zelf gebouwde ijshutten en bestaande ijsgrotten. ,,Die isoleren behoorlijk goed. Door mijn lichaamstemperatuur werd het niet te koud en kon ik redelijk slapen.” Hij had één kaars om zich aan te verwarmen. ,,En de eerste tien dagen licht van een zaklantaarn. Daarna was de batterij leeg.”

oodzwaar

Uiteindelijk kon hij met spullen die hij vond een provisorisch tentje bouwen aan de rand van het meer waar hij uiteindelijk werd gevonden. ,,Het was loodzwaar, maar het is me toch maar mooi gelukt te overleven.” De aan extreme tochten verslaafde Amerikaan wil zo snel mogelijk worden herenigd met zijn bezorgde familieleden. ,,Reden? Die hebben een hond: het dier dat ik zo heb moeten missen.” Binnenkort wil de avonturier opnieuw op reis naar een gebied met extreem lage temperaturen. Een concreet doel heeft hij nog niet. ,,Hoe dan ook heb ik bewezen dat ik een ‘survivor’ ben.”