Aan een halve eeuw Jansens in Hunsel komt een einde: ‘Het is mooi geweest zo’

Jos Jansens, Til Jansens en winkelmedewerker Aneta Vuraller (vlnr). © Arjanne van Voorst

In een halve eeuw groeide de winkel van Jos en Til Jansens (beiden 73) uit tot een begrip in Hunsel en omgeving, maar over ruim een maand sluiten ze definitief de deuren. „Ik zal het sociale contact echt gaan missen.”

Maikel Suilen

Ze hadden geen idee, vijftig jaar geleden. Hunsel, waar ligt dat, vroeg Til Jansens aan haar man Jos. Hij, zojuist een huurovereenkomst gesloten voor een winkelpand in het dorp, moest het antwoord schuldig blijven. „Zullen we maar eens gaan kijken dan”, had Til voorgesteld, om vervolgens nooit meer weg te gaan uit Hunsel.

Trouwe klantenkring

Tegenover het oude gemeentehuis opende het Roermondse echtpaar een halve eeuw geleden hun winkel aan de Kraakstraat. Jos wilde gewoon graag een eigen zaak. Ze legden zich in eerste instantie toe op elektronica en witgoed, maar inmiddels is de zaak uitgegroeid tot een winkel waar je voor van alles en nog wat terecht kunt. De Winkel van Sinkel, werden ze soms gekscherend genoemd. Een begrip in de regio bovendien, ook vanuit Roermond en Weert komen ze richting Hunsel.

„We hebben in de loop der jaren een trouwe klantenkring opgebouwd, dat is onze grote kracht. Anders hadden we het nooit vijftig jaar volgehouden”, zegt Jos. „Maar nu is het mooi geweest. We zijn allebei de zeventig gepasseerd. Het is goed zo.” Op 1 maart gaat de sleutel voor de laatste keer in het slot, al blijft Jos nog wel zo nu en dan servicewerkzaamheden verrichten. „Dat blijft leuk om te doen, en nu kan ik ook nog langer blijven zitten dan normaal. Even een kopje koffie drinken.”

Missen

Met name Til valt het dichtgaan van de winkel zwaar, zegt ze, zeker als klanten haar aanspreken op de aanstaande sluiting. „Als ze dan zeggen hoe jammer ze het vinden, sta ik daar met tranen in de ogen achter de toonbank. En de klanten vaak ook. Het is natuurlijk een compliment als ze de mensen je gaan missen, maar het werkt ook op mijn gemoed. Ja, ik zal het sociale contact echt gaan missen.”

Wat gaan het stel nu doen? Ze zijn beiden bepaald geen types om achter de geraniums te gaan zitten, lachen ze. Til: „Ik krijg al allerlei baantjes aangeboden. Bestuursfuncties, vrijwilligerswerk. Maar ik wil me nog nergens op vastpinnen. Al wil ik best in een kringloopwinkel of iets dergelijks gaan werken, dat lijkt me wel leuk.”

Jos, lachend: „De familie heeft al een heleboel klusjes liggen voor mij. Je hebt nu toch tijd, zeggen ze dan. Nee, we gaan ons zeker niet vervelen.”