Dat kaalheid voor mannen zo’n issue is, dat wist ik niet
© De Limburger
Als er ooit een verkiezing wordt gehouden voor de best geklede beroepsgroep, gaan journalisten niet winnen. Hoewel het beeld van vroeger van de journalist- (man) met warrig haar, een versleten leren jasje, gare jeans en een peuk in de mond - allang niet meer de standaard is, valt er qua uiterlijkheden in mijn branche nog een wereld te winnen.
Nu zal dat vast op meer plekken zo zijn, maar wij toeteren vol zelfspot uiteraard graag tegen elkaar dat het met ons wel héél beroerd is gesteld. Ik maak me er zelf ook soms schuldig aan, dat ik iets aantrek wat eigenlijk niet kan. Als ik zeker weet dat ik de hele dag achter mijn bureau zit, kom ik gerust in één van mijn truttentruien. Oftewel een trui waar het woord ‘trut’ op staat. Die term zegt niks over mij, maar komt van een Rotterdams label dat hiermee een statement wil maken tegen de vertrutting van de maatschappij.
Ik snap natuurlijk ook wel dat ik die trui niet kan aandoen naar een interview. Gelukkig voelen veel collega’s hier ongeveer aan hoe de normen en waarden qua uiterlijk op de werkvloer in elkaar steken. Je hebt natuurlijk altijd uitschieters naar beneden die het niks boeit. Maar er is ook een handvol uitschieters naar boven.
Mijn collega Ruud is er zo één die zijn best doet om er goed uit te zien. Kleding daar heb je zelf invloed op, dus dat zit bij hem wel goed. Problematischer is zijn haardos. Hij hecht ook daar veel waarde aan, maar zijn lokken vallen uit en daar kan hij niks aan doen. Accepteren, afscheren of implanteren? Hij worstelt er behoorlijk mee. Dat kaalheid voor hem, en voor meer mannen zo’n issue is, dat wist ik niet. Je leest er hier alles over.
Fijn weekend!
Lees hier het nieuwe L-magazine