Jinne prul (76): Fleute

Bij d’r noaberman hat ziech nuuks mieë jedoa in d’r jaad. D’r mol is nog nit voet. D’r Sjaak is waal ins kómme kieke. Mar heë wós óch zoeë flot nit wat d’rteëje tse doeë is. Heë zouw ziech ins umhure. ’t Woar noen al ing wèch jeleie. D’r Kep woeët óch mit d’r daag nuisjieriejer. Heë zoog nog nuuks passere bij d’r noaberman in d’r jaad wat teëje de molmuus zouw zieë. Heë jeet mit inne kómp noa d’r jaad. De boeëne zunt jód jeriefd. ’t Biela kunt hinger ‘m aa. Het hulpt ‘m ing hank mit. Ze sjtunt jraad tusje de boeëne, wen ze de sjtim van d’r noaberman hure.

“Wat zut uur fliesieg!”

’t Biela wool ziech jraad bukke.

“Joa Hain. Iech dink, help d’r Kep ing hank. Da jeet ‘t flotter. Doabij ving iech ’t óch jemuutlieg. Ónger ós hei in d’r jaad jet boeëne plukke.”

“Doe has reët Biela. Mit drei heng jeet ’t flotter.”

Noen kunt d’r Kep reët.

“Zaag Hain, meens te iech hauw ing hank i jen tèsj?”

“Zicher, iech dink deë Kep deë lieët ’t Biela ‘t werk doeë.”

“Nuuks d’rva. Vier pakke mit veer heng aa.”

D’r Kep wil wieër joa mit plukke. Da bedinkt e ziech. “Nog jet Hain. Wie is ’t mit deë jouwe roadjeëver va diech? D’r mollesjpetsiejaliest?”

“Doe meens d’r Sjaak?”

“Joa, d’r molle-tsèmer.”

“Heë hat ins jód druvver noajedaad.”

“Noajedaad? Dat is doch bauw ing wèch jeleie dat e hei woar.”

“Jraad vuurdat iech d’r jaad i-koam, hat e miech ópjebeld. Heë wees jet. Dierek zal e wal hei zieë.”

D’r Kep bukt ziech flot. “Los joa Biela, dat vier d’r kómp vol krient.”

“Deë darf ós doch rui-ieg zieë, Kep.”

“Iech huur ‘m al zage. Zut uur in de boeëne?”

“Zoeëjet zouws doe óch zage Kep.”

“Joa, dat zaan iech doch!”

De ieëtsjte boeëne ligke in d’r kómp. Doa hure ze al de sjtim van d’r Sjaak bij d’r noaberman. “Dag Hain. Iech dink dat iech jet wees. Óp internet han iech jet vónge.”

“Wat da?”

“Flesje i jen eëd sjtèche.”

“Flesje?”

“Joa, da fleut doa d’r wink durch. En dat kanne molle nit verdrage. Da junt die va zelver fleute.”

“Zelver fleute?”

“Joa, aafhouwe, meen iech.”

“Wie kan deë wink doa durchhin fleute?”

“Jeweun, de flesje sjtiks te ungesjte boave in de jeng van die molmuus. Dus d’r boam boave jen eëd.”

“Woarum d’r boam?”

D’r Kep vingt dat e ziech noen d’rmit mós joa bemuie. “Da dinke de lu die langs kómme: hat d’r Hain de vót i?”

D’r Sjaak lieët ziech nit oes de rouw bringe. “Nè, d’r boam huits te va de flesj aaf. Doa kunt da d’r wink eri.”

“Eri? Bij normaal lu kunt d’r wink doa jraad eroes.”

Óch ’t Biela kunt reët. “Dat sjtimt. Doa kan iech va mitkalle. Iech ken inne deë zoeë ’t ónjetsiefer óp de matratse verjaast.”

D’r noaberman laacht ’t helste. ‘’t Weëd loestieg hei. Iech wees wat dat vuur flesje weëde.”

“Oane boam?” vroagt ’t Biela.

“Nè, doa mós ieëtsj jet dri.”

“Woarum dat?”

“Da hoale vier, Biela, dat ieëtsj droes.”

“Wat zitst doa da dri?”

“Beer natuurlieg. ’t Mós ja loestieg weëde.”

“Dat likt draa vuur wem de flesj is. Iech ken óch lu die krient essieg dri”, zeët d’r Kep. D’r Sjaak hat ’t natuurlieg durch. “Doa drinks doe besjtimd ‘brüdersjaf’ mit.” D’r noaberman klatsjt ins i jen heng. “Kom jonge, iech han nog jet beer.”

Heë leuft eri. ’t Biela sjnapt ziech d’r Kep bij d’r erm. “Da kanne vier nog ins richtieg tusje de eëpel en de boeëne danse.” D’r Sjaak sjpitst ziech de oere. “Wiezoeë?”

“Vier hant d’r Sjneewalser jedansd. Dat zouw de dere óch verjage.”

“Biela dat hulpt nit.”

“Doa has te hem alwerm”, ruft d’r Kep, “deë wees werm alles besser.”

“Joa, dat wees iech óch.”

“Woarum hulpt dat da nit?”

“D’r Sjneewalser in d’r zommer wirkt nit. ’t Hauw ‘Kornblume blauw’ mósse zieë.” Vuurdat d’r Kep jet kan zage, kunt d’r noabnerman mit e kretje beer. “Hei jonge óp ós jezóndheet.” Heë maat de flesje óp en deelt ze oes. Ze neëme inne sjloek. D’r Kep bekiekt ziech d’r Sjaak ins. “Kornblume blauw, zaats te? Dat kanne vier verzukke. Wa Biela, da mós heë zinge. Vings te nit?”

“Joa Kep dat ving iech e jód iedee. En d’r Sjaak mós zinge of fleute.”

“En iech han nog e iedee. Die flesje i jen eëd, dat hulpt nit.”

‘’Ao nè, Kep”, vroagt d’r noaberman. “Nè Hain, doe móts doa doevesjtróngs sjträue. Dat is jouwe mès. En wits te wat doa wieëst? Ing vót kunt doa oes jen eëd van ing pos…” ’t Biela óngerbrikt ‘m. “Sjaak, los joa. Da kanne vier danse.”

Doa junt ze da. Durch d’r jaad. Mennieg flesj-je beer. En ummer werm Kornblume blauw. Bis ze zelver blauw zunt en d’r Sjaak pieng in ’t jezich van ’t zinge en fleute.

De nieëkste kier jeet ’t wieër.