Rouwen is een vorm van zelfmedelijden, ontdekte Joost Prinsen na het overlijden van zijn Emma. Daar moet je dus niet te lang mee blijven zitten, vindt hij. Wat niet betekent dat hij haar niet verschrikkelijk mist. „Soms betrap ik mezelf erop dat ik tegen haar sta te schelden, alsof ze er nog gewoon is.”
Joost Prinsen over de dood van zijn vrouw: ‘Als je een beetje aandringt, ben ik zo bereid weer te gaan huilen’
