Dit artikel is exclusief voor jou als abonnee van De Limburger te lezen
In twintig jaar schrijverschap is er weinig van Heleen van Royen dat onbesproken is gebleven. Met ‘Moeder, dochter, minnares’ blikt ze ‘persoonlijker dan ooit’ terug op haar eerste decennia als schrijver - uiteraard niet zonder tegen een paar heilige huisjes te schoppen.
Heleen van Royen over haar herbegraven vader, antirimpelcrème en een verdwenen vriend
