Hute-te-tuut (74) over coronatoestanden, uitstel- en inhaalfeestjes

In maart 2020 begon de ellende in Nederland met een ‘intelligente’ lockdown. Scholen, kinderdagverblijven, fitnessclubs, sauna’s, sportscholen en coffeeshops gaan dicht. De laatste mogen wel openblijven voor bestellingen die afgehaald worden. Nederland op zijn best, to be or not to cannabis, that’s the question! Restaurants, cafés en seksclubs, de bars en benen worden gesloten. Boodschappen doen mag, maar het advies is 1,5 meter afstand van elkaar te houden. Onderwijs en vergaderingen worden op afstand georganiseerd. In pyjama of joggingbroek kun je thuis beeldbellen met je collega’s. Weg met de stropdas, pumps of andere nette kleding, vanaf nu mag je je lekker laten verslonzen. Dat lukt prima want ook kappers mogen hun vak niet meer uitoefenen. Evenementen en bijeenkomsten, feestjes, bruiloften en uitvaarten, alles wordt afgelast, uitgesteld of tot een maximaal aantal bezoekers beperkt. Al deze maatregelen gelden voorlopig tot 6 april 2020. We weten nu, ruim 2 jaar later, hoe lang de maatregelen werkelijk van kracht waren.

Persoonlijk vond ik de sluiting van verpleeghuizen het allerergste. Geen bezoek, geen activiteiten, niets, nada, niente, alleen op een kamertje. Verschrikkelijk, zelfs onmenselijk. Ik ben geen wappie, maar waarom maandenlang kwetsbare mensen beschermen tegen het coronavirus terwijl eenzaamheid en isolatie deze mensen veel zieker maakt? Zorgpersoneel, 24/7 met mondneusmaskers, plastic schorten, brillen, mutsen en handschoenen. Vervelend voor het zorgpersoneel, vervelend voor de bewoners, hartstikke fijn voor Sywert van Lienden die gillend rijk wordt. Enfin, het verhaal is bekend.

Deze pandemie gaat absoluut de geschiedenisboeken in met al zijn intelligente en harde lockdowns, de persconferenties, vaccinaties en avondklok, maar ondanks alle leed gaat het leven nu weer zijn gewone gangetje. Nou ja gewone gangetje, er is ander leed voor in de plaats gekomen. Oorlog in Europa, energiecrisis, inflatie, woningtekort, armoede, te veel om op te noemen, corona, dat is (even) verleden tijd.

We mochten weer feesten en dat hebben we afgelopen tijd dan ook volop gedaan. Inhaalfeestjes te over, ik prijs me gelukkig met zoveel feestbeesten om me heen. Verjaardagen, etentjes, reünies, weekendjes weg, terrasjes, concerten, barbecues en bruiloften. Zoveel ‘verplichtingen’ dat ik bijna heimwee kreeg naar Grapperhaus en consorten. Nee hoor, echt niet. En voor de goede orde, het is heus niet elke dag feest bij ons. Ook wij hebben tegenslagen en stressvolle dagen, maar proberen er altijd maar het beste van te maken. In voor- en tegenspoed, het hoort er allemaal bij, tot de schijt ons, uh, de dood ons scheidt.

Ruth Schouwenberg-Dings

Reacties: schouwdings@hetnet.nl.