Van nul tot nu Heuvelland: Berichten uit het hiernamaals?
Onheilspellende gebeurtenissen speelden zich in 1927 in en rond de kerk in Banholt af. — © Jean Roijen, bewerking Sabrina Roijen
In de jaren vanaf 1927 werd Banholt opgeschrikt door een reeks heftige voorvallen.
Eerst vond rector R. het passend dat het gouden paar Jan en Elisabeth B.-L. een nieuw altaar zou schenken aan de kerk van Banholt. Het paar schonk het huidige massief-marmeren, goudgedecoreerde altaar. Vervolgens stierf Jan B.
De rector en dokter D. uit Gulpen waren dik bevriend met elkaar. D. bezocht het rectorshuis verschillende keren per week. De rector vond het passend en billijk dat de dokter de kerk zou verfraaien met een nieuwe godslamp. De dokter durfde niet te weigeren, schonk de lamp maar verbrak de vriendschap.
Klok
Voorts vond de rector het billijk en heilzaam dat Jacobus en Maria B., die goed geboerd hadden de afgelopen jaren, een nieuwe luiklok zouden schenken. Zo geschiedde, de B.’s schonken de klok. Deze werd gegoten, geleverd en gehangen door een gerenommeerd bedrijf uit Brabant. De klok had een ernstig en sonoor geluid. Ze luidde altijd zonder problemen. Maar op een koude en bewolkte zondag na de hoogmis luidde ze voor een overledene, toen plotseling een stuk van de klepel afvloog. Tot grote schrik van de parochianen.
De klok werd gerepareerd en luidde verder als voorheen. Tot op een zondagmorgen na de hoogmis, toen de klok weer luidde voor een dode. De wind floot door de galmgaten. Plotseling schoot de klok los uit de klokkenstoel. Nu raakten de gelovigen hevig ontsteld. Had dit iets te beteken? Een bericht van gene zijde?
Klepel
De klok werd teruggehangen en galmde weer als vanouds. Maar ten derden male luidde de doodsklok op een zondagmorgen na de hoogmis voor een afgestorvene, nu voor een overleden kerkmeester. De wind huilde. Loodgrijze wolken joegen langs het zwerk; raven fladderden krassend rondom de torenspits. Nu vernam iedereen een boodschap uit het dodenrijk. Want plotseling sloeg de zware klepel los en denderde omlaag, doorboorde en versplinterde de vloer van het oksaal en verbrijzelde de tegels in het kerkportaal. Juist had de laatste kerkganger het godshuis verlaten…
Ten slotte vond rector R. het waarlijk passend, billijk en heilzaam dat Banholt de kerk van een geheel nieuw dak zou voorzien. Banholt huiverde: men was gewaarschuwd.