Argentinië met Messi wereldkampioen na krankzinnige finale tegen Frankrijk

De verlenging was nodig na een meeslepend gevecht, waarin zowel Messi als het Franse wonderkind Kylian Mbappé de hoofdrollen vertolkten. De meest bewonderde voetballer van deze aardbol, Messi, had met de 1-0, een belangrijke rol bij de 2-0 -0 én zijn goal in de verlenging (3-2) al een halve kroon op zijn eigen levenswerk gezet. Daar kwam een loodzwaar slotstuk achteraan. Omdat de Fransen in de 81e minuut langszij (2-2) kwamen, en in de verlenging na de 3-2 van Messi nog een keer terugvochten.

Harten bonkten vooraf in tienduizenden kelen rond het Lusail-stadion in Doha, waar iedere inwoner van Qatar zijn witte kandoera leek te hebben omgetoverd tot een lichblauw-wit gestreept gewaad. Op de tribunes waren er bij elke treffer van de Argentijnen vervolgens de tranen van vreugde en pure emotie. En die vreugdetranen werden veranderden bijna in verdriet, toen ze dachten dat de beker uit de handen van hun held zou glippen.

89.000 fans

De stress zat vooral bij iedereen die niet op het veld stond, want op de groene mat van het met 89.000 fans gevulde stadion leek een man met nummer tien op zijn rug het toppunt van zelfverzekerdheid en rust. Gedragen door een carrière van 17 seizoenen aan de wereldtop, de ervaring van zó vaak presteren onder druk en het spelen van zoveel cruciale ontmoetingen waarbij altijd maar de ogen op hem waren gericht.

Zou hij dan zich laten bevangen door spanning of de druk van een compleet voetbalgek land in Zuid-Amerika? Onder geen beding. Messi runde de show al voordat het eerste fluitsignaal klonk. In de tunnel stond hij voor de aftrap voor de aftrap vooraan, sprak de troepen toe en leidde alsof hij de Argentijnse versie van de Franse generaal Napoleon Bonaparte was. Klein, maar dapper. Als het moest furieus in de strijd, maar meestal geniaal op de momenten dat de gaten moesten worden geslagen in de defensie van de tegenstander.

Het werd zijn show, zijn avond en zijn huldiging. En de wereld keek er met genoegen naar, want dit was niet alleen het veroveren van een wereldbeker. Het was ook de verhuizing van het mooiste goud naar de mooiste voetballer van dit WK en van de afgelopen decennia.

Di Maria

Messi zal ongetwijfeld zijn goedkeuring hebben gegeven aan het besluit van de Argentijnse coach Lionel Scaloni, die Angel di Maria terug in de voorhoede bracht. Een echte vleugelspits aan de linkerkant, Julian Alvarez van Manchester City in de punt van de aanval en Messi zelf vanaf rechts. Het was 4-3-3 in de stijl die we van Oranje nooit zagen op dit toernooi.

De beloning voor die lef kwam al vroeg, want Di Maria slingerde zich vanaf de vleugel een weg naar het doel en werd bij het binnentreden van het zestienmetergebied naïef geduwd door Ousmane Dembele. Het was licht, maar voldoende om de bal op de stip te leggen.

Penalty nummer vijf op dit WK voor de Argentijnen, nummer vijf ook voor Messi, die er slechts eentje miste. Dat was misschien wel de strafschop die hij niet had mogen kmrijgen van Danny Makkelie tegen Polen. Over deze elfmetertrap kwam op het veld nauwelijks discussie en de aanvoerder klaarde de klus op de meest koele wijze: 1-0. Het was zijn twaalfde treffer op een WK, zijn 97e voor zijn land en doelpunt 792 in zijn hele loopbaan. En dat in iets meer dan duizend wedstrijden (1002).

Roep om teamgenoten

Hij deed na die 1-0 iets wat hij zelden doet, hij maakte een sprint en ging in het gras liggen. ‘Kom maar jongens, duik maar bovenop me’, leek hij te zeggen. En dat deden ze. Met z’n allen tegelijk. Messi genoot ervan, glunderde en balde zijn vuisten naar iedereen om hem heen nadat hij onder die berg uitzinnige Argentijnen vandaan was gekomen.

Zo’n tien minuten later kwam het moment waarop hij met een balletje buitenkant de complete Franse defensie overhoop speelde. Alvarez dook de ruimte in, die zag Mac Allister sprinten en uiteindelijk was Di Maria het eindstation van een van de sensationele counters van het toernooi: 2-0.

Tot op dat moment hadden de Fransen nog geen speldenprik uitgedeeld. Deschamps wist op de bank niet wat hij zag, kon de acties van zijn eigen sterspeler Kylian Mbappé tellen op de vingers van één hand. En als het Franse sprintkanon aan de bal was, werd het nooit zo geniaal als bij Messi.

Deschamps, die de wereldbeker als coach en als speler eerder won, gooide al voor de pauze twee verse krachten in de strijd. Twee van zijn drie voorhoedespelers, topscorer Olivier Giroud en Dembele konden douchen. Giroud was woest, maar kon weinig inbrengen na 40 loze minuten. . Vanaf de kant zag hij dat het daarna lang niet beter ging en dat Mbappé in de tang zat bij de Argentijnen die met het mes tussen de tanden verdedigden.

Maar de penalty die invaller Randal Kolo Muani in de 80e minuut afdwong was precies wat Mbappé nodig had om te ontbranden. Na de 2-1 ramde hij nog geen minuut later ook de 2-2 in het net. Messi was nog dicht bij de 3-2 voor Argentinië toen hij verwoestend uithaalde maar doelman Hugo Lloris redde fraai.

Voor de tweede keer binnen zes dagen moest de kleine man 120 minuten volhouden én zien te schitteren om het verschil te maken. Het was nauwelijks te geloven, waar anderen neerstortten perste hij er in de verlenging nog de 3-2 uit. Nog was het niet genoeg.