Column: Glimlachen om gekke Freek de Jonge

Ergens in mijn overvolle platenkast staan ze nog. De elpees van Neerlands Hoop in Bange Dagen. Het zijn nooit meer afgestofte herinneringen aan een duo dat me af en toe krom deed liggen van het lachen. Bram Vermeulen en Freek de Jonge.

Jampotjes

In 2004, tijdens een vakantie in Toscane overleed Vermeulen onverwacht in zijn slaap aan een hartstilstand. Hij werd 57 jaar. De samenwerking met Freek was toen al járen geleden beëindigd. In 1979.

Ik was beide heren al bijna vergeten. Tot ik afgelopen zondag na enige aarzeling besloot te kijken naar Freek de Jonges conference De schreef. De man met ooit jampotjes als brillenglazen, de cabaretier van de woordgrappen, is ondertussen 79. En is al vaker in de media, door recensenten, neergesabeld als ouwe, narrige, zich miskend voelende man.

Respect

Terecht? Neen. Gekke Freek bewandelde als vanouds tal van actuele zijpaden, maar wist net als vroeger de rode draad vast te houden. Ditmaal was het grensoverschrijdend gedrag, in allerlei varianten. Jair Bolsonaro, Sywert van Lienden, Mark Overmars; Freek pakte ze aan. Ik gier niet meer snel van het lachen. Maar voor Freek houd ik een zeer respectvolle glimlach om de mond.