Jinne prul (205): Sjpare

D’r Kep en ’t Biela zitse jemuutlieg an d’r fruusjtuksdusj. D’r Kep hat d’r ajenda in de hank en kiekt wat de kómmende wèche allemoal in d’r vaarplaan sjteet. De mieëtste daag va fibberwaar zunt i-jevuld. Haupzechlieg mit vasteloavends-besjeftiejoenge woa zie tswai bij betrókke zunt.

“Wat e versjil mit d’r fibberwaar van de letste tswai joar, wa Kep!” “Ja, wat wils te? Teëje dat vieres woar nit óp tse bokse. Doarum is dizze mond deste mieë tse doeë. Vier mósse ee en anger ihoale Biela, noen wie deë corona-breuzel ónger kontrol is.” “En doch zunt nog tsemlieg jet lu krank durch de jriep.” “Dat is ja jiddes joar in dis joaretsiet. Zoeë tse hure jeet ’t hei um ing normaal jriep, zoewie vier die al joare vuur corona, jewend woare.”

“Kep, jet angesj. Wat dunks diech van die annongs van deë sjpaarverain in ’t Noabersjefje?” “Doe meens d’r sjpaarkloep va wieëtsjaf ‘d’r leve Niekela’? Iech han ’t jeleëze. Allerhand wat ziech doa aafjesjpild hat.” “Wiezoeë, Kep? Wits doe doa mieë va?” “Joa, Biela, winniegstens va hure zage.” “Vertsel ins jong, wat sjpilt ziech in die duuster wieëtsjaf aaf?” D’r Kep jeet noa d’r sjrank en nimt ’t letste ‘Noabersjefje’ droes. Heë leëst de annongs hel óp vuur:

D’r vuursjtand van d’r sjpaarkloeb va wieëtsjaf ‘d’r leve Niekela’ maat bekankd dat de sjpaarkes-jer van de mitjlieder óp vriedieg 3 fibberwaar kanne weëde leëgjemaad werend ‘t ‘Happy-hour’ va 10.00-11.00 oer.

“Kep, iech wós jaars nit dat ’t nog wieëtsjafte jieët mit van die sjpaarhöksjer aan de moer.” “Dat is jet va vruier, doe joof ’t i vöal wieëtsjafte inne sjpaarkloeb. Jidder mitjlied hauw zie eje kes-je mit inne nommer dróp. ’t Janse joar woeët jesjpaard bis ing wèch vuur de vasteloavend, doamit werend de vasteloavendsdaag jenóg in ’t potmanee woar. Óch joof ’t sjpaarkluub die óp d’r daag va oesbetsaloeng ing zietsoeng orjaniseerd hauwe um ’t sjpaarjeld tsefort in sjtiemoeng um tse zetse.”

“Kep, bij d’r Vivo in dörp han iech hure vertselle dat deë leve Niekela jaars nit zoeë leef is. ’t Sjiengt dat deë óp de ing of anger maneer alle kes-jer hat ópjemaad en mit inne orrentlieje buul vol jeld is aafjehouwe. En die erm vrauw va dem wees ziech jinne road. Jelukkieg hat ze óngersjtutsoeng va heur breur.” “Mar doamit hat ze ’t jeld van al die kónde nit tseruk en die lu van deë sjpaarkloeb lieche miech nit de jemekliegste tse zieë”, wees d’r Kep tse vertselle.

“’t Jeet bij zoeng zaachens natuurlieg óch uvver wie die wieëtslu ziech óngeree versjtunt. Iech hoeët van ’t Keet van d’r plai, dem zieng noabervrauw jeet doa wal ins poetse, dat bij deë Niekela en zieng vrauw dökser krach in de boed is.” “Zoeë jeet dat, Biela. Vier kanne vroeë zieë dat vier noeëts ing wieëtsjaf zunt bejonne en ós nog ummer jód versjtunt! Zoeng ónbekankde wieëtsjaf wie bij deë Niekela, weëd alling bekankd went doa jet ónrejels passeert of ziech zoejaar jeklöpd weëd. Iech bin ins jesjpand wie dat ‘happy hour’ doa jeet oeszieë! Van dat ‘happy’ zal wal nit vöal tsereët kómme! Went die vrauw sjlauw is lieët ze die sjpaarlu ziech ummezuns ’t leed verzoefe”, zeët d’r Kep mit inne jouwe road.

“Kep, kens doe deë leve Niekela?” “Joa, va vruier. Joare jeleie koame vier doa wal ins mit ’t kaatkluubje ‘Sjuppe Dam’, evver dat hat nit lang jedoerd. Doa woar doe al ummer jet vöal radauw en zicher vuur lu die mit de jedanke bij de kate wole zieë.”“Wie koame ze doa an d’r naam ‘Leve Niekela’ in jods naam?” “Iech han miech losse vertselle dat joare jeleie werend ing zietsoeng van d’r sjpaarkloeb in die wieëtsjaf, d’r sjlajer van d’r Niekela döks woeët jezónge.” “Wie jeet dat lidsje da Kep?” En d’r Kep vingt aa tse zinge.

“O miene leve Niekela, Niekela, sjaf diech doch e meëdsje aa. Ze zunt noa diech zoeë sjtabeljek, sjtabeljek, sjaf diech doch ee aa dierek, aa dierek!’

Deë Niek hat ’t doe zoeë in d’r kop krèje dat deë dat wirklieg jong jeleuve en daat dat e d’r könnek van ‘t dörp woar. Heë kroog ’t jet hoeëg in de bier en mèset ziech ing jet tse jroeëse bóks aa.” “Joa, ing jroeëse bóks mit depe tèsje um ’t sjpaarjeld van angere in óp tse berje. Zoene sjmarötser! Noen is e waarsjainlieg zelver sjtabeljek woeëde, en ópins is e Piet de wei óp.”“Doa zalle vier wal nog jet va hure. Dem zieng vrauw zal doch zicher d’r naam van de wieëtsjaf mósse endere, den doa is besjtimd jet sjeefjejange. Flaich zouw d’r naam ‘d’r Sjeve Niekela’ besser bij die wieëtsjaf passe.”“Da kan d’r sjpaarkloeb zinge: Oh doe sjeve Niekela, woa bis doe mit dat jeld hin, dats doe ós has jeklauwd. Doe erbermlieje sjpitsboof has ós de janse vasteloavend verzauwd.”, mós ’t Biela nog effe kwiet.

De nieëkste wèch kant uur werm ’t letste nuits in ‘t ‘Noabersjefje’ leëze. Bis dan. Hod uuch vrieë en adieë!