Gedich in ’t Zittesj: Alle Menschen werden Brüder
© Jean-Pierre Geusens
Elke week een gedicht van Phil Schaeken in het Sittards dialect, over een onderwerp dat hem bezighoudt.
Sjreef Schiller al in 1785,en Beethoven waar daomitin zien 9de Symfonie van de partie,Ode an die Freude, ruum 200 jaor trök,eine ode aan de bliedsjap,‘t laevesgelök.
Es ich aevel de gezèt laes,‘t Journaal bekiek, waat bliek?Väöl elenj, oorlog, leid, verdreit.
Mer... ich zeen ouch nog zónleich daoboete,vuil dan wermte op mien lief achter de roete,ich zeen ouch lachende kleine Jepp,zien zjwierig ritje op zien gruin sjtep,ein eikäöreke en biemeis seierlik sjprènge,heur soms heel sjoon leidjes zènge.
Sjilderieje, kleurig, sjoon,en lèts in ‘t Theater eine veursjtèlling,dae sjpande de kroon.
Vergaet daoróm neitnao goud nuuds te kieke,laot sjoon indrökke dich verrieke,pruif dae wien, dat aete, geneit,dan mirks te óngetwiefeld:d’r is neit allein leid.