Column: Een stemadvies en nóg een advies van het vliegveld

Na morgen is het gelukkig afgelopen met de dagelijkse belediging van ons gezonde verstand die we ‘verkiezingscampagne’ noemen. Hoe meer campagne, hoe minder zin ik heb om te stemmen. Gelukkig beschouw ik stemmen als een democratische en zelfs morele plicht, niet als iets dat afhankelijk is van mijn stemming of het weer. Er staat veel op het spel morgen. Bovendien: het enige alternatief voor een democratie is een beter werkende versie ervan. Wie niet gaat stemmen omdat het ‘toch geen zin heeft’: ga het vrouwen in Iran maar uitleggen. Dus iedere oproep om te gaan stemmen steun ik.

Iedere? Bíjna iedere.

Maastricht Aachen Airport heeft al zijn medewerkers opgeroepen te gaan stemmen. Bij die oproep zat een overzicht van de Statenleden die in december stemden voor het openhouden van het vliegveld, naast een herinnering dat dat er maar net iets meer waren dan de tegenstemmers. (Zo is het verkiezingsprogramma van de PVV een soort lang manifest tegen zo ongeveer alle subsidies ter wereld, behalve die voor het vliegveld). Ofwel: beste werknemers, als jullie je werk willen behouden, stem dan op deze partijen, en niet op de andere.

Kan het misplaatster en paternalistischer dan als werkgever (in 2014 door de provincie gered, sindsdien een jaarlijkse kostenpost van vele miljoenen voor alle Limburgers die belasting betalen en iedere meter landingsbaanasfalt financieren) voor je werknemers bepalen waar ze op moeten stemmen?

Ja, dat blijkt te kunnen. Toen werknemers op het intranet van het vliegveld, waar terugpraten niet mogelijk is, opeens geconfronteerd werden met het nauwelijks verholen stemadvies, lieten ze dat aan De Limburger weten. Terecht, want er is een term voor dit gedrag: intimidatie. Een werkgever heeft immers een machtspositie over een werknemer: hij kan de werknemer ontslaan. Als die werkgever aangeeft op welke partijen de werknemer dient te stemmen, met daarbij ook nog de aanvulling dat alleen dankzij die partijen het bedrijf nog bestaat, zal een werknemer zich drie keer bedenken voor hij nog op zijn werk verschijnt met een 50PLUS-button op, een FvD-sticker op zijn auto, een PvdA-petje op, of een steunbetuiging voor een andere partij die zijn werkgever hem ontraadt.

Maar een woordvoerster van het vliegveld stelde dat het ‘vervelend’ is als medewerkers zich hebben ‘gestoord’ aan het stemadvies. De geijkte truc: een door jezelf veroorzaakt probleem reduceren tot de persoonlijke overgevoeligheid van een ander. Ze had boven op het stemadvies nóg een advies: ‘Maar stap dan naar de directie en niet naar de krant.’ Hoe herken je een organisatie met een directie die niet deugt? Precies hieraan: bij kritiek terugvallen op een maffia-regel, de omerta. De klokkenluider wegzetten als de rat, de snitch.

Dat is wel jammer: morgen kunnen we niet stemmen op vliegveldvelddirecties of hun woordvoerders.