Toyota GR86: de leukste auto van dit moment

De Japanners hebben de schwung te pakken met de GR Yaris, GR Supra en nu de opvolger van de al geslaagde GT86. Die was niet perfect, maar in de juiste handen wel zeer vermakelijk. Hilarisch overstuurd, lichtvoetig, puur, een tikje rauw, maar het ontbrak hem aan trekkracht. Toyota heeft bij de GR86 zo’n beetje alle kritieken ter harte genomen en de zwakke punten van de GT86 aangepakt. Maar eerst de schaduwkant van dit speelgoed. In juli 2024 wordt de levering in Europa gestopt, omdat er dan nieuwe veiligheidssystemen verplicht worden gesteld en hij zou een misvormde daklijn nodig hebben om de sensoren en camera’s op de juiste hoogte te kunnen dragen. Meer slecht nieuws is de forse prijs van 60.995 euro, doordat er 25 mille aan bpm afgedragen moet worden. In België koop je hem bijna voor de helft.

Cijfers

De GR86 is een enorme stap vooruit ten opzichte van de GT. Hij is in totaliteit 50 procent stijver, heeft een tot 2,4 liter opgeboorde viercilinder boxer zónder turbo en de USP’s van zijn voorganger zijn verder opgepoetst. Het resultaat is een achterwielaangedreven pretpakket van 1268 kg met 234 pk bij 7000 toeren per minuut en 250 Nm als de naald van de toerenteller 3700 aantikt.

Ter herinnering: de GT86 piekte op 200 pk bij een vergelijkbaar toerental, maar had maximaal 205 Nm bij 6400 toeren per minuut. Bovendien zaten er wat dipjes in de ronduit grillige koppelopbouw. Het belangrijkste is het veel grotere werkgebied van de boxermotor, want voorheen begon hij pas lekker te lopen boven 5000 toeren per minuut, maar de GR86 heeft al vanaf 2000 toeren per minuut 200 Nm beschikbaar. Hij sprint in 6,4 seconden naar 100 km/h en dat is 1,2 tellen rapper dan voorheen, terwijl hij in de (iets langere) versnellingen zijn voorganger helemaal zoekt rijdt.

Zijn forsere en breder inzetbare spierkracht gaat via een handgeschakelde zesbak naar de achteras, waar een torsen-sper voor de verdeling tussen de beide wielen zorgt, net als in de GT86. Overigens staat hij alleen in de basisuitvoering (de Pure) nog op de Michelin Primacy 4-banden, waarop ook een Prius rolt. Hoger in de boom staat hij op Pilot Sport 4-rubber en daarvoor is hij ook ontwikkeld. Die leveren veel meer grip, maar genoeg plezier.

Rijgedrag

Althans, op het asfalt rondom het snikhete Spaanse Sevilla. Het wegdek is met natuursteen bewapend om de verzengende hitte te kunnen weerstaan. Daarop bleek GR86 nog altijd uitermate graag het overstuur op te zoeken. Een minpuntje nog: soepel wegrijden vraagt oefening door het zware vliegwiel en de koppeldip bij lage toeren. Beetje meer gas en dan pakt hij beter op, maar de aandrijflijn voelt zich in stadsverkeer niet helemaal in zijn element. Er is ook geen navigatiesysteem leverbaar, maar wel de juiste smartphone-connectiviteit om de beste bergwegen te zoeken. Die vonden wij bij Berrocal, waar we tientallen kilometers lang ongestoord konden ervaren hoe goed de GR86 daadwerkelijk is. Ondersturen doet hij eigenlijk nauwelijks, want de neus draait niet alleen heel makkelijk en zuiver de bocht in, maar blijft ook luisteren naar je stuurcommando’s. Met één vloeiende beweging plaats je hem waar je hem hebben wilt en dan is het vervolgens de achteras die de aandacht opeist. Op een geweldige manier; rustig of desgewenst juist dwingender. Het is maar net wat je wilt. Door het geleidelijk sperrende differentieel kun je hem relaxed tegen het uitbreken aan rijden of hem stapsgewijs laten glijden. Dan nog bouwt hij de sliphoek vergevingsgezind op, waardoor je al snel dansend van bocht naar bocht gaat. Geholpen door het hogere koppel, want hij voelt veel sterker aan dan de GT86.

De bocht in slingeren

Een lege bergweg en een GR86, veel meer heeft een liefhebber niet nodig. Je gaat helemaal in hem op. Grijnzend van rijgeluk en genietend van alle feedback. Je durft veel, want je voelt veel. De besturing is vrij licht, geeft daadwerkelijk informatie en de krachten die werken op de voorwielophanging komen door in je vingertoppen. Geen Porsche-pezigheid, maar hij stuurt prettig om hem vol vertrouwen de bocht in te slingeren. Wetende ook dat de neus toch wel hapt en aangemoedigd door het opzwepende strijdlied. Er komt een lekkere inlaatronk het interieur binnen die gekunsteld is, maar toch van waarde. Veel uitlaatgeluid is er namelijk niet. Wat deert het? Je zit glunderend achter het stuur en veegt hem als een jarenzeventig-rallycoureur over het asfalt. Insturen, gas erbij, dan draait hij verder de hoek in en vang je hem weer op met tegenstuur. Eventueel moduleer je het gaspedaal als de weg overzichtelijk genoeg is om de drift even vast te houden. Het is een verslavende bezigheid die zich ook binnen de grenzen van de Track-stand van het ESP kan voltrekken. Je mag dan volop over de grens kijken, voordat de elektronica alsnog ingrijpt. Ideaal om je reflexen aan te scherpen en zelfvertrouwen te tanken, voordat alles uitgaat en je er alleen voor staat.

Puur autorijden

Maar dan nog is het een coupé met een breed grensbereik, die ondanks zijn tien procent stuggere onderstel in vergelijking met de GT86 bij lange na niet spijkerhard is en vriendelijk reageert. Hij beweegt lichtvoetig op zijn veren en heeft ook genoeg demping om snel van richting te kunnen veranderen. Het is een coupé waarover we nog pagina’s kunnen uitweiden, want dit is een aanbod dat geen enkele fabrikant nog levert. De GR86 gaat terug naar de essentie van puur autorijden. Spelen met de natuurwetten in plaats van ertegen vechten, zoals veel moderne sportauto’s doen. Handbak, sper, achterwielaandrijving, een breed toerenbereik en een laag gewicht. Een tijdloos fijne formule.

Eindoordeel

Een sportcoupé die elke purist wil hebben. Het totaalpakket is perfect uitgebalanceerd.

Plus: Speels en toegankelijk weggedrag, veel breder werkgebied, licht, puur.

Min: Beperkte stoel- en stuurverstelling voor lange mensen, geen navigatiesysteem, veel CO2 dus hoge bpm